หลังจากรัฐบาลยิ่งลักษณ์ ชินวัตร เดินแผนไปลงนามพูดคุยกับกลุ่ม BRN โดยมีรัฐบาลมาเลเซียเป็นเจ้าภาพประสานความร่วมมือให้แล้ว ก็เกิดการวิพากษ์วิจารณ์การแก้ปัญหาภาคใต้อย่างกว้างขวาง

ฝ่ายเชียร์รัฐบาล และฝ่ายเป็นกลางก็เห็นว่าเป็นมิติใหม่ แม้จะเลี่ยงว่าไม่ใช่การ "เจรจา" แต่เป็น "ก้าวแรกของการพูดคุย" ก็ตาม เพราะที่ผ่านมาไม่ว่ารัฐบาลชุดไหนรวมทั้งยุคพรรคประชาธิปัตย์เป็นใหญ่ ก็หาได้ "ชะลอความตาย" ที่ 3 จังหวัด นั่นลงได้ไม่...แต่ก็ใช้ปากแก้ต่างไปจนลิ้นพันตัวเอง

ฝ่ายเชียร์รัฐบาลเห็นว่าเมื่อแก้แบบเดิมๆ ไร้ผล จึงค้นหาทุกวิถีทางเพื่อให้เกิด "ช่องทางพูดจา" โดยอาศัย สภาความมั่นคงแห่งชาติ (สมช.) และศูนย์อำนวยการ บริหารจังหวัดชายแดนภาคใต้ (ศอ.บต.) เป็นหน่วยหน้าพบปะทั้งประชาชนและตัวแทนรัฐบาลมาเลเซียนำร่อง...เมื่อได้จังหวะก็จึงเปิดทางให้รัฐบาลไทยไปพูดคุย กับรัฐบาลมาเลเซีย

ส่วนจะได้ผลมากน้อยแค่ไหน ก็ต้องประเมินกันไปอย่างใกล้ชิด

ผมติดตามเรื่องนี้มาตลอด และเห็นด้วยกับกรรมวิธีที่ก้าวหน้า ทั้งๆ ที่พอ มองออกว่ายังเห็น "ความโฉ่งฉ่าง" ของรองนายกฯ เฉลิม อยู่บำรุงที่เสนอ "เคอร์ฟิว" หรืออ้างเหตุเผากล้อง CCTV ว่าเป็นเรื่องขัดแย้งของผู้รับเหมาที่ผ่านมา เป็นเรื่องความอ่อนด้อยของรัฐบาลที่ไม่รู้จักเลือกเฟ้นบุคลากรที่มีความเชี่ยวชาญ ในพื้นที่ ทั้งที่ในพรรคเพื่อไทยก็ไม่ได้ขาดแคลนคนที่รู้ปัญหาภาคใต้แต่อย่างใด

ผมถึงสรุปว่ารัฐบาลยิ่งลักษณ์มองปัญหา 3 จังหวัดภาคใต้อย่างมีวุฒิภาวะที่ไม่ล้ำลึกพอ และมองปัญหาก่อการร้ายที่นั่นอย่างไม่รู้เหนือรู้ใต้ จนกระทั่งผู้อ่าน ที่ทำงานให้กับนายกฯ ปูไม่พอใจถึงขั้นส่ง "อาวุธลับ" ตัวเบ้อเริ่มไปให้ผมถึงออฟฟิศ ซึ่งผมก็ไม่ได้ติดใจ เพราะถือเป็นการมองต่างมุม

ทั้งที่แผนการดึงกลุ่ม "วาดะห์" มาเป็นที่ปรึกษารองฯ เฉลิม หรือการให้ สมช. และ ศอ.บต.นำร่องเดินหน้าไปจับมือกับรัฐบาลมาเลเซียเพื่อช่วยกันสยบความรุนแรงใน 3 จังหวัดภาคใต้ เป็นเรื่องที่ผมสนับสนุนอย่างเต็มที่

เพียงแต่ผมเห็น "อาการ" ที่รีบไป รีบจับมือ รีบสร้างภาพกับรัฐบาลมาเลเซีย แล้วก็รีบกลับ ค่อนข้างรวบรัด รีบร้อนเหมือนกับจะหวังได้คะแนนนิยม ในช่วงหาเสียงเลือกตั้งผู้ว่าฯ กทม.ทางอ้อมเท่านั้น

มันเลยเป็นภาพลักษณ์ที่วูบวาบ ว่องไว แล้วโหวงเหวงเหมือน "น้ำท่วมทุ่ง แต่ผักบุ้งโหรงเหรง" ที่ได้สาระน้อยไปหน่อย

ก็เห็นไหมละครับ หลังการจับมือที่มาเลเซียอย่างรวบรัด รีบร้อน เพียงไม่กี่วันจึงเกิดผลสะท้อนเป็น "สัญญาณไฟกองโจร" ในพื้นที่วันเดียวมากถึง 60 กว่าจุด อันบ่งบอกถึงความไม่สุขุมรอบคอบแห่งปฏิบัติการสันติ

แถมฝ่ายความมั่นคงที่กุมสภาพในพื้นที่ก็ให้ข่าว การเกิดขึ้นของกลุ่มใหม่ใส่มือ สื่อทันทีว่าเป็น "กลุ่มเปอมูดอบารู" ที่แปลว่า กลุ่มเยาวชน (เปอมูดอ) ใหม่ (บารู) ทั้งที่ในประวัติไม่เคยมีกลุ่มนี้มาก่อน...ซึ่งเป็นคำตอบย้อนรอยที่ทุกครั้งเกิดเหตุการณ์ ร้ายทีไร ฝ่ายเจ้าหน้าที่จะระบุทันทีโดยคาดว่า เป็นกลุ่ม RKK บ้าง กลุ่มชื่อหัวหน้า โจรกระจอกคนนั้นคนนี้บ้าง

แต่สรุปตลอด 9 ปีว่า ไม่รู้ใครเป็นตัวบงการ?

เอาเถอะ แม้ว่าได้เดินหน้าไปจับมือกับมาเลเซียแล้ว เชิญกลุ่มวาดะห์มาเป็น ที่ปรึกษาก็แล้ว รัฐบาลก็หมดสิทธิ์ลังเลเดี๋ยวเดินหน้า เดี๋ยวถอยหลังไม่ได้อีกแล้ว แต่ต้องก้าวเดินต่อไปอย่างหนักแน่น โดยยึดเป้าหมายว่าจะไม่ใช้ความรุนแรง หรือ ตาต่อตา...แต่จะพูดคุยให้มาก พูดคุยกับทุกกลุ่มไม่ว่าจะเป็นกลุ่มที่ใครเยาะเย้ยว่าเก่าหงำเหงือกอย่าง BRN หรือกลุ่ม PULO รวมทั้ง กลุ่มติดอาวุธ RKK หรือ กลุ่ม PERMUDA BARU

โดยเฉพาะกลุ่มผู้นำจิตวิญญาณ อิหม่าม คอเต๊บ บิหล่าน หรือครูสอนศาสนา ทุกคน หรือองค์กรมุสลิมเล็กใหญ่ ต้องให้ความสำคัญกับภาคประชาชนเข้าไปมีส่วน ร่วมพูดคุยเพื่อหาข้อสรุปให้ได้

จะมีก็เพียงพรรคประชาธิปัตย์ที่ปฏิเสธไม่ยอมรับไมตรีจากการเชื้อเชิญของ รัฐบาล ด้วยข้ออ้างที่เป็นวาทกรรมตามถนัด โดยไม่รู้ตัวเองว่า "ท่าดี ทีเหลว" เห็นฝีมือคาตามาแล้ว

ผมยังเชื่อเต็มร้อยว่า 3 จังหวัดภาคใต้ไม่มีทางเป็นไปตามที่คุณถาวร เสนเนียม พูดดักหน้าเหมือนกับจะสร้างให้เกิดภาพน่าสะพรึงกลัวทำนอง ระวังให้ดีเถอะเดี๋ยวจะหลง "เข้าล็อก" แผนบันไดขั้นที่ 7 ของขบวนการกองโจรแล้วแผ่นดินที่นั่นจะถูกแบ่งแยกเร็วขึ้นดีไม่ดีประชาธิปัตย์ไม่ร่วมมือเป็นวาระแห่งชาติกับรัฐบาล อาจ "ตกขบวนรถไฟ" คะแนนนิยมจากคน 3 จังหวัดดิ่งหายในคราวหน้าก็ได้ ถ้ามัว "ดูผิด" คิดเอาเองว่า "กลุ่มวาดะห์หมดน้ำยา" แล้ว เพราะนี่คือ การเริ่ม "นับ 1Ž จับมือพูดคุยระหว่างไทย-มาเลย์เชื่อมโยง ไปยังกลุ่มปฏิกิริยาต่างๆ เป็นยุทธศาสตร์เดียวที่ถูกทางที่สุดแล้ว...เพียงแต่ขอ ให้อดทนเดินหน้าอย่างสุขุมคัมภีรภาพและให้เกียรติด้วยความยิ้มแย้มซึ่งกันและกันเท่านั้น!