ต้องยอมรับกันได้แล้วว่า แผนจับมือของรัฐบาลยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ที่ให้บางหน่วยงานความมั่นคงไปลงนามสันติภาพ ด้วยการจับมือครั้งแรกกับตัวแทนขบวน-การก่อปฏิกิริยาใน 3 จังหวัดภาคใต้ โดยรัฐบาลมาเลเซียให้ความร่วมมือเต็มที่นั้น เป็นก้าวย่างที่สำคัญอีกครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์การแก้ปัญหาที่ยืดเยื้อเรื้อรังมายาวนานนับสิบปี

ที่เดิมพันด้วยชีวิตคนไทยล้วนๆ ซึ่งมีลัทธิความเชื่อต่างวัฒนธรรมเป็นเหยื่อ สังเวยความตายมากกว่า 5,500 ศพ

แน่นอน วันนี้ยังไม่อาจหยุดนับศพที่เท่าไรก็ตาม...แต่สัญญาณแห่งการจับมือ พูดคุยก็ได้เริ่มต้นเป็นเรื่องเป็นราว และเป็นที่รับรู้กันทั่วโลก...จึงเกิดบริบทแห่งการ วิพากษ์วิจารณ์ ทั้งวิเคราะห์และตั้งข้อสังเกต รวมทั้งการไม่เห็นด้วย หรืออาจคัดค้าน จากบางฝ่ายอย่างกว้างขวาง

โดยเฉพาะต้องชี้นิ้วไปทางพรรคประชาธิปัตย์ในฐานะฝ่ายค้าน...และต้องยอมรับกันเต็มปากเต็มคำด้วยว่า ครั้งหนึ่งพรรคประชาธิปัตย์เคยเป็นรัฐบาลและคุยโม้โอ้อวดมาตลอดว่า สามารถแก้ปัญหา 3 จังหวัดนั้นได้ แต่ก็เหลวเป๋วพอๆ กับคำโวที่เชื่อถือไม่ได้ แล้วหาทางแก้ไม่สำเร็จเหมือนกัน

ดังนั้น หากมีใครในพรรคนี้พูดออกมาในเชิงวาทกรรม หรือเล่นคารมผสมมุมมองที่แตกต่าง แถมบางครั้งทำให้สาระแท้จริงถูกเข้าใจไขว้เขวไป ก็หวังว่าคนที่ เข้าใจสถานการณ์จะ "รู้ทัน" ชั้นเชิงบ้างแล้ว

เช่นมีการผูกโยงว่าการพูดคุยกับกลุ่ม BRN ครั้งนี้ ไม่ใช่แกนนำตัวจริงบ้าง หรือกำลังเจรจาเพื่อบิดเบือนไปถึงการแบ่งปันผลประโยชน์ในทะเลระหว่าง พ.ต.ท. ทักษิณ ชินวัตรกับมาเลเซียบ้าง แม้แต่พยายามสร้างข้อมูลลวงว่า การจับมือกับ BRN ครั้งนี้เพื่อยก 3 จังหวัดให้เป็นมหานครปัตตานีบ้าง

จริงไม่จริง แม้นายฮัซซัน ตอยิบ จะถูกคุณศิริโชค โสภา จาก ปชป.พยายามจี้ว่าเป็นคนคนเดียวกับที่พล.อ.เชษฐา ฐานะจาโร เคยไปประสานชี้ทางแก้ปัญหาได้มาแล้ว แต่ปรากฏฝ่ายความมั่นคงของไทยเองไม่ให้เครดิต ซึ่งผิดกับครั้งนี้ที่รัฐบาลมาเลย์ค้ำประกันว่านายฮัซซัน "เป็นตัวจริง"

ยิ่งอ้างว่า พ.ต.ท.ทักษิณแอบไปจับมือมาเลเซียหวังแบ่งประโยชน์จากทรัพยากร ในทะเล ก็ยิ่ง "ออกทะเล" กันไปใหญ่ เพราะผลประโยชน์ในทะเลของ 2 ประเทศนี้ เขาแบ่งกันจบไปนานแล้ว

ยกเว้นการขนน้ำมันเถื่อนทางทะเลเท่านั้น ที่ไม่รู้มีใครไปร่วมมือกับมาเลย์

แต่กับข้อหาว่า พ.ต.ท.ทักษิณจับมือ BRN เพื่อให้เดินหน้าจัดตั้งมหานครปัตตานีนั้น ไร้เหตุผลรองรับสิ้นเชิง และดูถูกมันสมองคนเคยเป็นอดีตนายกฯ เอา มากๆ...อย่าลืมว่า พ.ต.ท.ทักษิณเคยขู่ นายฮุนเซน ผู้นำกัมพูชากรณีเผาสถานทูต ไทยในพนมเปญ พร้อมกับเตรียม 3 เหล่าทัพเพื่อถล่มกัมพูชา จนนายฮุนเซนต้อง ยอมทำตามข้อเรียกร้องของไทยทุกประการ รวมทั้งชดใช้สร้างสถานทูตไทยในพนมเปญเป็นพันล้านมาแล้ว...จึงไม่ใช่วิสัยของคนอย่างคุณทักษิณจะ "เอาพิมเสน ไปแลกกับเกลือ" อย่าง "มหานครปัตตานี" ไปพูดเป็นประเด็นแรกกับกลุ่มขบวนการ

โดยสามัญสำนึก ถ้าเป็นนักเจรจาระดับชาติอย่าง พ.ต.ท.ทักษิณ ผู้อ่าน คิดหรือว่าคนคนนี้จะบ้องตื้นถึงขนาดนั้น

แต่ท่ามกลางข่าวการจับมือกับ BRN ผู้อ่านรู้สึกบ้างไหมว่า ข่าวก่อการร้ายที่ยังมีอยู่ กลายเป็นแค่ "ตัวประกอบ" ของข่าวไปแล้ว แต่ "กระแส" กลับกระพือไปถึงการเสาะหาเบื้องลึกการจับมือของหน่วยงาน สมช.กับ ศอ.บต.ที่มุ่งหน้าสู่กระบวนการพบปะพูดคุยถี่ขึ้น ประสานงานกันมากขึ้น แม้กระทั่งกองทัพไทยยังต้องเข้าไปรับรู้เรื่องการพูดคุยทุกขั้นตอน

เพราะกองทัพก็รู้ดีว่า ความเสียหายที่เกิดขึ้นในภาคใต้นั้น ฝ่ายกองทัพต่างหากที่สูญเสียทั้งทรัพย์สินของราชการและชีวิตทหารหาญมากที่สุด โดยไม่รู้ว่าจะหยุดความตายได้ด้วยวิธีใด

ผมทำอาชีพสื่อมาจนเข้าวัย ส.ว.แล้ว จึงพอเดาได้ว่า คำถามของสื่อบางแขนง มักตั้งโจทย์เพื่อต่อยอดจนเกินเลยสถานการณ์จริง เช่น การพูดคุยกับกลุ่ม BRN จะยาวไปถึงประเด็นตั้งมหานครปัตตานีหรือไม่...ซึ่งถ้าผู้ตอบตอบผิดนิดเดียว ก็อาจถูกโยงตีความได้ว่า หน่วยเจรจาจะตัดสินใจเอา 3 จังหวัดภาคใต้ไปให้กลุ่ม โจรปกครองในรูปมหานครปัตตานีไปเสียฉิบ

เล็กๆ น้อยๆ ในการตอบคำถามของสื่อ อาจขยายผลทำให้แผนพูดคุยที่เริ่มต้นมาดีๆ แท้ๆ กลายเป็นความล้มเหลวแบบ "ม้วนเดียวจบ" เหมือนที่พล.อ.เชษฐาเคยประสบมาแล้วก็ได้

ทั้งๆ ที่ขั้นตอนจริงๆ ยังอยู่แค่ "พบปะพูดคุย" หรือ "ปรับทุกข์ผูกมิตร" หรืออาจขั้น "ยกระดับความไว้วางใจ" ซึ่งกันและกันเท่านั้นเอง...ยังไม่ได้นับบันไดไปถึงสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ที่ไหนเลย

ก็อีตอนคุณอภิสิทธิ์จับมือกับพรรคภูมิใจไทยร่วมกันเป็นรัฐบาลน่ะ คุณอภิสิทธิ์กล้า "กอดเอวเนวิน" เหนียมๆ เหมือนสาวพรหมจรรย์ที่ไม่เคยสัมผัสอ้อมแขนชายได้โดยที่ใครๆ ก็ไม่รู้ว่า คุณอภิสิทธิ์รู้สึกจริงๆ ยังไง แต่มันก็เป็นประวัติศาสตร์ ที่ "ท้องเฟ้อ เรอเปรี้ยว" ไปแล้ว

แต่ดูซิครับว่า ย่างก้าวต่อไปที่ไทยจับมือมาเลย์ กลับมีขบวนการอื่นมาขอร่วม วงพบปะกับฝ่ายไทยเพิ่มอีก 7-8 กลุ่ม ซึ่งกลายเป็นกระแสสันติภาพที่อึกทึกกลบ ทับข่าวระเบิดฆ่าแกงกันรายวันไปทันที

ถ้าประชาธิปัตย์นึกเอะอะก็ไม่อยากเข้าร่วมพูดคุยหรือแสดงเจตนาดีกับวิธีสันติภาพของรัฐบาล ทั้งๆ เป็นวาระแห่งชาติที่ฝ่ายไหนๆ ก็ควรสนับสนุนอย่าง ไร้ข้อต่อใดๆ...ก็เป็นเรื่องของระบบคิดของฝ่ายค้านแล้วล่ะว่า ท่านถนัดเป็นฝ่ายค้านถาวร จนลืม "สันติภาพ" จริงๆ ไปหรือเปล่า?