อะไร อะไร ก็การเมือง : by พญาไม้ : Pradej@hotmail.com

สิ่งที่ประชาชนคนไทยทั้งสิ้นทั้งปวงจะต้องนำไปไตร่ตรองร่วมกันก็คือ

ไม่ว่าพรรคเพื่อไทยหรือพรรคประชาธิปัตย์ ตอนนี้ทั้งสองพรรคคือปัญหาของประเทศไทย ไม่ว่าพรรคใดจะได้เป็นรัฐบาล ก็จะไม่มีหนทางที่จะปกครองประเทศนี้ได้อีกต่อไป

ตราบเท่าที่ความเกลียดชังที่ประชาชนแต่ละฝ่ายต่างทุ่มเทให้กันและกันยังไม่จบสิ้นลง การเผชิญหน้าก็ไม่มีวันสิ้นสุด

พรรคประชาธิปัตย์รู้ดีว่า ตราบตั้งแต่ยุบสภาหนีคดี สปก. 4-01 มาจนถึงวันนี้ อนาคตที่จะกลับมาเป็นรัฐบาลจากการชนะการเลือกตั้งนั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้ การทำลายล้างฝ่ายตรงกันข้ามที่เคยใช้ได้ถึงวันนี้เป็นเรื่องล้าสมัย

ประชาธิปัตย์ไม่ยอมรับความจริงที่ว่า ประชาธิปัตย์ได้บอนไซตนเองมาแล้วอย่างยาวนานจากการไม่เคยปรับปรุงปรับเปลี่ยนรูปแบบการบริหารพรรค

แผงการครองอำนาจแบบไม่ปลดถ่ายทำให้พรรคประชาธิปัตย์กลายเป็นพรรคการเมืองของคนภาคเดียว ในขณะที่ต้องหาเสียงกับคนทั้งประเทศ

พรรคเพื่อไทยแม้ว่ารูปแบบการบริหารพรรคจะทันสมัยกว่า แต่การทำให้พรรคเป็นสถาบันของคนส่วนใหญ่ก็แทบจะไม่มีความเป็นไปได้

พรรคตกอยู่ภายใต้การนำของคนคนเดียวจะมีส่วนร่วมอยู่บ้างก็เพียงคำแนะนำ จากการปรึกษาหารือ

สภาพเช่นว่า ทำให้พรรคเพื่อไทยและรัฐบาลกลายเป็นผลประโยชน์ของคนกลุ่มน้อยของกลุ่มคนที่เข้าถึงใจกลางอำนาจ

คนส่วนใหญ่จึงสูญเสียโอกาส และหันไปตอบรับสัญญาจากพรรคการเมือง ฝ่ายตรงกันข้ามเพื่อที่จะดำรงอาชีพของตนให้คงอยู่

ความแตกแยกจึงไม่ใช่การคิดต่างทางการเมืองการได้พัฒนาประเทศ แต่เป็นการสูญเสียผลประโยชน์ทั้งในปัจจุบันและอนาคต

มันจึงเป็นเรื่องที่สมยอมกันไม่เจรจากันลำบาก มันจึงเป็นเรื่องต้องแพ้ ต้องชนะกันไปถ้าหากจะกลับไปหาจุดเริ่มต้นของความวุ่นวาย ก็ต้องปรับสภาพของพรรคให้เปิดกว้างเป็นประชาธิปไตยทั้งในทางการเมืองและผลประโยชน์

แต่มันคงเป็นไปไม่ได้

หรืออาจจะกล่าวได้ว่า มันเป็นสงครามของคนรวยที่มีคนยากจนเป็นผู้สูญเสีย