ปีใหม่ที่ผ่านมา ผมนั่งรถไฟฟรีกลับบ้านที่อุบลฯ เป็นครั้งแรก ดีใจที่ไม่ต้องเสียสตังค์ แต่เสียใจ กล้ำกลืน ขมขื่น ฝืนทนกับการไม่เคยพัฒนาตัวเองขององค์กรนี้มาตั้งแต่สมัย ร.5 นับรวมเวลามาถึงนาทีนี้ เกือบ 120 ปีเข้าไปแล้ว..รถไฟที่วิ่งปุเลงๆ กันทุกวันนี้จึงมีสภาพเป็นแค่เศษเหล็กบุโรทั่ง บางตู้สีถลอกปอกเปิกเหมือนคนเป็นบาดทะยัก คนอีสานและคนเหนือ ผูกพันกับรถไฟกันมาตลอดชีวิต ขณะเดียวกันมันก็ผูกมัดให้เขาจมจ่อมอยู่กับความเชื่องช้าชราภาพ จนกลายเป็นความเคย ชินกับชีวิตที่ต้องรอคอยเทวดามาโปรด เพราะฉะนั้นไม่ต้องถาม ผมนะครับว่า โครงการรถไฟรางคู่ความเร็วสูง 4 สายของรัฐบาล ผมจะตื่นเต้นดีใจเฝ้ารอคอยขนาดไหน...ประเทศไทยไม่มีการลงทุนอภิมหาโปรเจกต์เพื่อเปลี่ยนแปลง
โครงสร้างพื้นฐานการ คมนาคมมานานพอๆ กับรถไฟไทยนั่นแหละ ใครที่อายุมากแล้ว ก็ดูแลรักษาสุขภาพให้ดีนะครับ อีก 7 ปี จะเห็นการพลิกฟื้นเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของประเทศ นึกถึงเวลาที่ผ่านมา เราเสีย โอกาสในการพัฒนาประเทศมามากพอแล้ว เราเล่นการเมืองกัน จนเละเทะ เรามีการรวบอำนาจปกครองไว้ที่ส่วนกลางมากเกิน ไป จนไม่สามารถพัฒนาเมืองต่างจังหวัดให้เทียบเท่ากรุงเทพฯ ต่างประเทศนี่ความเจริญทัดเทียมกันเกือบหมด โดยเฉพาะอเมริกา เมืองหลวงคือ วอชิงตัน ดี.ซี. แต่เมืองอื่นเจริญแซงหน้า นิวยอร์ก ชิคาโก แคลิฟอร์เนีย นั่นเพราะระบบการปกครอง แบบกระจายอำนาจ ทุกองคาพยพของภาคประชาชนต้องมาจาก การเลือกตั้งเท่านั้น
ผมเคยตระเวนไปทำข่าวแถบยุโรป ด้วยการนั่งรถไฟที่ซื้อตั๋วแบบบายพาส คือเข้าประเทศไหนก็ได้ โดยไม่ต้องใช้วีซ่า ขึ้นรถไฟที่ซูริค โห..ที่นี่คือศูนย์กลางชุมทางรถไฟความเร็วสูงที่มี รถไฟนับร้อยสายจากยุโรปมาเชื่อมกัน และรถไฟเหล่านี้แหละ ที่นำนักท่องเที่ยวไปเปิดวิสัยทัศน์ด้านศิลปะ ชื่นชมความงดงาม ของธรรมชาติ ปรุงแต่งอารมณ์ให้อ่อนโยน
รถไฟเที่ยวนั้น ผมเจอกลุ่มนักท่องเที่ยวกลุ่มหนึ่งประมาณ 10 คน เขาเห็นผมหิ้วกล้องและติดสติกเกอร์..Nation TV พวก เขาปรี่เข้ามาคุย อุปนิสัยอย่างหนึ่งของชาวยุโรปที่ผมชอบคือ พวกเขาชอบให้สัมภาษณ์ทีวี ต่างกับคนเอเชียที่กลัวกล้องทีวี.. พวกเขากำลังจะไปอิตาลี ไปดูนิทรรศการศิลปะประจำปีที่กรุงโรม...
อีกตัวอย่างหนึ่งที่รถไฟจะเข้ามาเกี่ยวข้องกับศิลปะดนตรี... ในบันทึกจดหมายของน้องสาว บิ๊กปุ๊-รงค์ วงษ์สวรรค์ ผู้ล่วงลับ เขียนถึงขบวนรถไฟที่ออกจากลอนดอน มุ่งหน้าไปทางเหนือ ขบวนนั้นมีคนพรรค์เดียวกันเต็มขบวน คือฮิปปี้ส์ ผมยาว กิน เบียร์กันเป็นน้ำ พวกเขาทั้งหมดมีจุดมุ่งหมายที่ป่า Red Wood ที่นั่นมีเทศกาลคอนเสิร์ต มีวงร็อกดังๆ ให้ชม เช่น The Who, Queen, The Rolling Stone, Pink Floyd รัฐบาลอังกฤษจงใจที่จะสร้างทางรถไฟให้ผ่านป่าเรดวู๊ดแห่งนี้ เพื่ออำนวยความ สะดวกกับคนดูคอนเสิร์ต นี่เป็นแนวคิดกว่าร้อยปีมาแล้วนะครับ คือพวกเขาคาดการณ์อนาคตไว้ว่า โลกมันจะเปลี่ยนแปลงไปสู่ ความเจริญ...สร้างล่วงหน้าไว้รอ เอาง่ายๆ ว่า ในยุโรปนี่ รถไฟ ความเร็วสูงยุ่บยั่บเต็มไปหมด มีเครือข่ายโยงใยกันไปทั่วทวีป...
ตื่นๆ...กลับมาที่ไทยแลนด์แดนพอเพียง...555
ผมเป็นพวกชอบฝันเฟื่อง จอมโปรเจกต์มากมาย 555 หวังว่าอีก 7 ปีข้างหน้า ผมจะได้นั่งรถไฟความเร็วสูงไปหนองคาย ในฐานะเมืองที่เจริญเติบโตอย่างรวดเร็วและเป็นศูนย์กลางทาง เศรษฐกิจที่เปิดประตูไปสู่จีน ลาว เพื่อดูคอนเสิร์ตประจำปีของ ชาวอีสานที่จัดขึ้นที่บริเวณริมแม่น้ำโขง มีชาวลาวแห่มาดูกัน อย่างเนืองแน่น
และมีนิทรรศการศิลปะแนวอิมเพรสชันนิสต์ระหว่างชาติ ที่จัดโดย กระทรวงวัฒนธรรม มีศิลปินต่างชาติเข้าร่วมงานมาก มายในฐานะสมาชิกประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน ตามมาด้วยงาน มหกรรมหนังสือนานาชาติ เทศกาลอาหารแห่งชาติ จีน ลาว เขมร พม่า เวียดนาม ทั้งหมดอยู่ที่หนองคาย เมืองที่ตั้งอยู่ใน ชัยภูมิที่เหมาะสม อากาศริมฝั่งโชงยามเย็น เหมาะแก่การเที่ยว ชมเทศกาลต่างๆ โรงแรมที่พัก คึกคัก คนขายสินค้าครื้นเครง คนขับรถมีความสุข แม่ค้าร้านอาหารปาดเหงื่อบนใบหน้า เพราะ อยู่หน้าเตาแก๊สปรุงอาหารทั้งวัน เงินเต็มกระเป๋าแล้ววันนี้... เตรียมค่าเทอมไว้ให้ลูกในเทอมหน้าไม่ขัดสน
ผมอยากถามคนที่คัดค้านโครงการเปลี่ยนแปลงประเทศนี้จริงๆ ว่า...อยากกลับไปขี่เกวียนเทียมควายหรืออย่างไร?