สรรพสิ่งก่อสร้างทั้งหลายในโลกสีฟ้าใบนี้ ล้วนคือศิลปะที่แต่งแต้มให้โลก มีความสวยงามภาคภูมิในความเป็นอัตลักษณ์ของชาติ พีระมิดที่ยิ่งใหญ่ในอียิปต์ หอไอเฟลที่ปารีส สโตนเฮนจ์ที่เวลส์ ตึกระฟ้าที่มหานครนิวยอร์ก ตึกทรงใบไม้ ที่ดูไบ ทัชมาฮาลที่อินเดีย ปราสาทหินเขาพระวิหาร กำแพงเมืองจีน และ ฯลฯ
แต่ศิลปะอัตลักษณ์ตัวตนของประเทศเหล่านี้จะเกิดขึ้นไม่ได้ ถ้าไม่มีพี่น้องกรรมกรใช้หยาดเหงื่อแรงงานปลูกสร้าง การก่อสร้างสิ่งมหัศจรรย์ของศิลปะในอดีต บางแห่ง มีผู้คนล้มตายจากการใช้แรงงานมากมาย เพราะฉะนั้นวันแรงงานสากล หรือวันกรรมกร เมื่อวันที่ 1 ที่ผ่านมา พี่น้องกรรมกรผู้ใช้แรงงาน คือผู้รังสรรค์ศิลปะ อย่างไม่ต้องสงสัย ตึกสวยคอนโดฯ หรูที่เราๆ ท่านๆ ได้ซุกหัวนอนอาศัยกันอยู่วินาทีนี้ ล้วนคือฝีมือแรงงาน คำกล่าวที่ว่า แรงงานสร้างโลกจึงไม่เกินเลยไปจากความจริง
ในยุคโลกาภิวัตน์ไร้พรมแดน แรงงานไทยหลั่งไหลไปขุดทองต่างชาติกันอย่างมากมาย จนฝีมือแรงงานไทยโด่งดังไปทั่วโลก นำเงินรายได้เข้าประเทศปีละ หลายพันล้าน ปัจจุบันแรงงานไทยกระจายไปทั่วโลก ไม่เพียงแต่ตะวันออกกลาง แต่กระจายไปทุกทวีป ขณะเดียวกันแรงงานจากต่างชาติบ้านพี่เมืองน้องของเราอย่าง สปป.ลาว กัมพูชา พม่า เวียดนาม กลับหลั่งไหลเข้ามาทำงานในประเทศไทยมหาศาล โดยเฉพาะแรงงานพม่า ที่สมุทรสาครถึงกับเป็นหมู่บ้านใหญ่ มีโรงเรียนสอนภาษา พม่าให้เด็กเล็กเรียนกัน
ประเด็นของแรงงานไทยในวันนี้คือ ความสามารถในการแข่งขันที่ยังไม่สามารถพัฒนาไปสู่จุดความเป็นมืออาชีพหรือความเป็นสากล อันเนื่องมาจากปัญหา เดียวที่คาราคาซัง และเป็นตัวฉุดรั้งให้การพัฒนาแรงงานฝีมือพัฒนาเชื่องช้า คือปัญหาการเมืองนั่นเอง การรัฐประหารและรัฐบาลที่ไม่เป็นประชาธิปไตย การขาดความต่อเนื่องของภาครัฐ อันเนื่องมาจากการแย่งชิงอำนาจ ทำให้แรงงานฝีมือของ ไทยชะงักงัน ทั้งที่ความต้องการแรงงานไทยมีเป็นจำนวนมาก
บริษัทผลิตรถยนต์ในญี่ปุ่นจะชื่นชอบฝีมือการทำงานของคนไทยมาก กุ๊กพ่อครัวตามโรงแรมใหญ่ๆ ในต่างประเทศ ต่างต้องการกุ๊กคนไทย เพราะมีฝีมือในการ ทำอาหารละเอียดพิถีพิถัน เรียกว่าเป็นศิลปะการปรุงอาหารที่เทียบเคียงชาติอื่นได้สบาย
การปรับค่าแรงขั้นต่ำของรัฐบาลเพื่อไทย อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีในการจูงใจ ให้มีการพัฒนาฝีมือแรงงาน แต่เท่านั้นคงไม่พอ หน่วยงานพัฒนาแรงงานฝีมือของ กระทรวงแรงงาน เป็นหน่วยงานที่มีบทบาทมากที่สุดที่จะเข้ามาผลักดันให้แรงงาน มีฝีมือ อีกปัจจัยหนึ่งที่สำคัญคือ ทัศนคติของคนไทยที่เริ่มเปลี่ยนไป คือไม่นิยมใช้แรงงาน ถือว่าการใช้แรงงานเป็นของชนชั้นล่าง ซึ่งทำให้เกิดปัญหาขาดแคลนแรงงานตามมา
พูดง่ายๆ คือ เรายังมองไม่เห็นถึงการใช้แรงงานว่ามันคือ "ศิลปะ" ชนิดหนึ่ง ซึ่งมีส่วนในการสร้างความภาคภูมิ แต่เรามองแรงงานว่า เป็นเพียงการใช้แรงเพื่อ ให้มีวัตถุก่อสร้างเกิดขึ้นมาเท่านั้น เหตุนี้เอง แรงงานที่ใช้งานล้วนๆ จากพม่า กัมพูชา ที่ไม่เลือกงานจึงทะลักเข้ามาทำงานอย่างมากในช่วง 4-5 ปีที่ผ่านมา
อีกปัญหาหนึ่งที่ยังคงเป็นงูกินหาง คือ การต่อรองของคนงานในนามของสหภาพแรงงานยังไม่เป็นเอกภาพ นายจ้างยังคงมองการรวมตัวกันเป็นสหภาพ คือ การแข็งข้อต่อระบบการทำงาน การเอาเปรียบแรงงาน การจ่ายค่าจ้างที่ไม่เป็นธรรม ยังคงเกิดขึ้นในหลายหน่วยงานบริษัท นี่ขนาดการขึ้นค่าแรง 300 บาท เป็นนโยบาย ของรัฐบาล นายทุนที่เอาเปรียบลูกจ้างยังออกมาโวยวาย โดยอ้างว่าทำให้ต้นทุนสูง กิจการจะไปไม่รอด
แต่เอาเถอะ ความเข้าใจเรื่องนี้ จะมาพร้อมกับที่ประเทศมีประชาธิปไตย และความเชื่อมั่นในรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งของเสียงส่วนมาก เมื่อมีประชา-ธิปไตยเต็มใบ การเรียกร้องสิทธิตามหน้าที่ก็ย่อมตามมาอย่างแน่นอน
เมื่อนั้น เราจะเห็นแรงงานคือศิลปะที่สร้างโลก สร้างประเทศไปพร้อมๆ กัน...