ถ้ามัวมะงุมมะงาหราอยู่แต่ในเมืองใหญ่ ไม่รู้จักเดินทางไป "บ้านนอก" เสียบ้าง เราก็จะสัมผัสแต่ความจำเจของปัญหาเก่า ทั้งเรื่องความขัดแย้งของคนต่างขั้ว และการตั้งหน้าตั้งตาจะเอาชนะคะคานทางการเมือง ไม่เว้นแม้เรื่อง จุกจิกหยุมหยิม

แม้ผิวกายจะรู้สึกถึงความร้อนแบบ "ตับแลบ" แต่ก็ยังไม่วาย "สติแตก" เอาแต่แลกหมัด อัดกันด้วยวาจาคารม ใช้วิชา "หัวหมอ" ของแต่ละฝ่ายอย่างไม่ยอมลดราวาศอก

เมื่อพึ่งพาฝ่ายไหนไม่ได้ ก็เห็นจะต้อง "จัดตั้งกองกำลังคนกันเอง" เพื่อนำเสนอทางตรงไปสู่ผู้มีอำนาจในการบรรเทาปัญหาเสียเองดีกว่า

ดังที่ได้เกริ่นมาคราวก่อนแล้วว่า ถ้าไม่ได้เดินทางไปต่างจังหวัด ก็จะไม่ได้สัมผัสปัญหาสำคัญยิ่งของชีวิตกิจวัตรในหมู่มนุษย์ที่ห่างไกลศูนย์อำนาจ

นั่นคือ ความแห้งแล้งแสนสาหัสของผู้คนภาคตะวันออกเฉียงเหนือซึ่งขาดแคลนน้ำกินน้ำใช้ ไม่ต่างกับมหาชนที่หิวโซแห่งกาฬทวีปแบบชาวอัฟริกากันแล้ว

ปีนี้ได้ชี้ชะตาให้ชาวอีสานไม่อาจพึ่งพาได้แม้แต่เขื่อนใหญ่น้อย หรืออ่างเก็บน้ำขนาดเขื่องที่อุตส่าห์กักน้ำไว้ตอนหน้าฝน ก็กักตุนสำรองเก็บเอามาใช้ในหน้าแล้งไม่พอเพียง

ผิดกับภาคกลางที่แม้จะมีกลิ่นอายของความร้อน แต่ก็ยังพอเห็นความเขียว ของต้นไม้ใบบังได้บ้าง

ความแห้งแล้งสาหัสสากรรจ์ของผู้คนในภูมิภาคที่ใหญ่สุดของประเทศไทย จึงไม่ใช่โจทย์ที่หยิบขึ้นถกเถียงกันเล่นๆ แล้วเลี่ยงหลบหายไปภายใต้บรรยากาศฟ้าร้อนใสไร้กลีบเมฆ

น้ำท่วมเมื่อปี 2554 เป็นเหตุวิปโยคที่รัฐบาลและฝ่ายค้านไม่อาจเฉยเมยอยู่ได้ ต้องใช้ศักยภาพทุกองคาพยพในแผ่นดินเพื่อแก้ปัญหาให้พ้นไป ภายใต้ความทุลักทุเลน่าอเนจอนาถ แล้วรัฐบาลก็ขออนุมัติใช้เงินงบประมาณสูงถึง 3.5 แสนล้านบาท จนถึงวันนี้โครงการก็ยังคิดและแก้ไขไม่สมบูรณ์ทั้งระบบ

เหตุผ่านมาปีกว่า สถานการณ์เปลี่ยนเข้าสู่วันเวลาแห่งความแห้งแล้งทุกข์ทรมานแล้ว รัฐบาลจะแก้ปัญหายังไงต่อไป แต่จะหันรีหันขวางไม่ตัดสินใจแก้อย่างใดอย่างหนึ่งย่อมไม่ดีด้วยประการทั้งปวง

เครือข่ายสื่อภาคอีสานบางกลุ่ม จึงอดรนทนไม่ไหว ครั้นจะพึ่งพา ส.ส.ตัวแทนประชาชนให้คิดแก้ไขก็รู้สึกจะไม่ค่อยมีใครแสดงท่าทีที่สนใจอย่างจริงจัง ไม่รู้มัวไปหลงทางกับความขัดแย้งไม่รู้จบในกรุงเทพฯ อยู่หรือเปล่า

สื่อภาคอีสานจึงเสนอโครงการผันน้ำจากลำน้ำโขงเข้าสู่แม่น้ำลำคลองในภาคอีสาน ให้รัฐบาลได้ใส่ใจช่วยแก้อย่างทันท่วงที เพราะ "หน้าแล้งมัวแต่ขนน้ำให้คน พอหน้าฝนก็เตรียมขนคนหนีน้ำ" อย่างนี้ไปเรื่อยๆ ทุกปีๆ เห็นจะไม่มีวันจบ

ปีที่น้ำท่วม นายกฯยิ่งลักษณ์ ชินวัตรเพิ่ง "หัดเป็นผู้นำ" ชาวบ้านก็ยังเห็นใจเอาใจช่วยเพราะยังเป็น "มือใหม่หัดขับ" แต่ประสบการณ์สอนให้เป็นผู้นำที่รู้จักการบริหารอำนาจรัฐมากขึ้น ย่อมจะเข้าใจพฤติกรรม "ม้าราชการ" ดีบ้างแล้ว อีกทั้งประชาชนชาวอีสานก็เป็นฐานการเมืองใหญ่ของพรรคเพื่อไทยเสียด้วย จึงน่าที่นายกฯ ปูจะดูแลได้รวดเร็วกว่าตอนน้ำท่วมใหญ่

ถ้าไม่ผิดระเบียบการใช้งบประมาณช่วยภัยแล้ง สิ่งที่ควรทำเบื้องแรกคือ เชิญเครือข่ายสื่อภาคอีสานไปร่วมประชุมกับหน่วยราชการระดับตัดสินใจได้ไปแก้ปัญหาเร่งด่วนอย่างน้อย 2 วิธี คือระดมรถหน่วยบรรเทาสาธารณภัยร่วมกับรถของกองทัพไทยขนน้ำแจกชาวบ้านด่วน

แล้วรีบคิดหาวิธีแก้ปัญหา "ลำเลียงน้ำจากแม่น้ำโขงป้อนเข้าสู่แม่น้ำชีและแม่น้ำมูล" โดยตัดสินใจขุดลอกแม่น้ำ 2 สายใหญ่ให้ลึกพอที่จะเป็นแหล่งกักเก็บน้ำปริมาณมากได้

จากนั้นก็ย้อนไปดูโครงการ "โขง ชี มูล" ที่เคยเสนอมาตั้งแต่คุณประจวบ ไชยสาส์น เป็นรัฐมนตรีเกษตรฯมาปรับแก้ให้ทันกับยุคปัจจุบัน โดยทำโครงการให้ยั่งยืนระยะยาว สูบน้ำจากแม่น้ำโขงมาตามคลองชลประทานสร้างใหม่ที่แยกปล่อยลงสู่แม่น้ำ คลองบึงจากหนองคาย ผ่านอุดรธานี ขอนแก่นถึงนครราชสีมา

ก็ถ้าคิดโครงการกู้เงินสร้างรถไฟความเร็วสูงถึง 2.2 ล้านล้านบาท ได้ โครงการ โขง ชี มูล ก็ไม่ใช่เรื่องยากเกินกำลัง ว่าแต่ว่า คิดจะแก้และทำจริงจังแค่ไหนเท่านั้น

อย่าเผลอทำเป็นไขสือ หันไปอีกทีพรรคอื่นมาขโมยคะแนนหายไปทั้งภาคอีสาน เดี๋ยวจะหาว่าไอ้รงค์คนสกุลภาคอีสานไม่เตือนเด้อ สิบอกให่!