สมาชิกพรรคประชาธิปัตย์ที่มักจะออกมาวิพากษ์วิจารณ์พรรคตัวเองมากในห้วงนี้ มีอยู่ 2 ท่าน 1 นั่นคือคุณพิชัย รัตตกุล อดีตหัวหน้าพรรค และอีก 1 คือคุณอลงกรณ์ พลบุตร รองหัวหน้าพรรคปัจจุบัน

คุณพิชัยวิจารณ์ทีไรไม่เคยผิดแม้แต่เรื่องเดียว แม้ไม่ถูกใจผู้บริหารในพรรค บ้าง ก็คงไม่เกิดส่วนได้ส่วนเสียกับท่าน เพราะท่านอยู่ในวัยชราภาพแล้ว

ข้อวิพากษ์จึงเป็นข้อห่วงใยในฐานะสมาชิกเก่าแก่ท่านหนึ่ง ซึ่งเห็นความเป็นไปที่กรรมการพรรคทุกคนพึงสังวรณ์และระมัดระวังในการบริหารพรรค การเมืองที่เก่าแก่ที่สุดของประเทศอย่างไร จึงจะเป็นสถาบันทางการเมืองที่น่าเชื่อถือและเป็นที่พึ่งของประชาชนได้ชั่วกาลนาน

และข้อวิจารณ์ของผู้เฒ่าอย่างคุณพิชัยที่มีประสบการณ์สูง ยึดโยงกับพรรค มานานตั้งแต่วัยหนุ่มเหมือนหัวหน้าพรรคคนปัจจุบันมาจนแก่เฒ่าป่านนี้แล้ว ข้อตำหนิต่างๆ จึงมีคุณค่าอเนกอนันต์มากกว่าที่จะมองคำวิจารณ์ไปในทางลบ

ส่วนข้อเสนอของคุณอลงกรณ์ ให้ปฏิรูปพรรคประชาธิปัตย์ทั้งด้านโครงสร้าง ระบบบริหารจัดการ วัฒนธรรมองค์กร และบุคลากร ก็เป็นข้อกังวลของสมาชิกพรรคในวัยที่สมองและพละกำลังอยู่ในช่วงอยากทำงานให้พรรคมีประสิทธิภาพมากที่สุดเท่าที่คนวัยทำงานพึงจะ "ลุย" โดยไม่สะดุด "กับดักทางยุทธศาสตร์และยุทธวิธี" ซึ่งจะทำให้องคาพยพของพรรคก้าวข้ามไม่พ้น "เครื่องกีดขวางที่สร้างขึ้นมาเอง" จน "ตกหลุมพรางตัวเอง" อย่างถอนตัวไม่ขึ้น

นั่นคือ "วาทกรรม" ที่หมุนวนอยู่ในอ่าง ไม่ขยับไปข้างหน้าเสียที

ไม่เพียงแต่คุณอลงกรณ์ที่มองเห็น เชื่อว่ามีอีกหลายคนที่ไม่อยาก "เจ็บตัว" เพราะรำคาญคนในพรรคตัวเองอีกไม่น้อย แต่สงบปากสงบคำไว้ดีกว่า "เอาเรือขวางน้ำเชี่ยว" ที่ดูเหมือนจะขวาง "กระแสวาทกรรม" ไม่ไหว จนดูเหมือนคนในพรรคจะถูกปลุกเร้าให้คึกคะนองกับวาทกรรมจนลืมอุดมการณ์ และจุดยืนที่แท้จริง ออกนอกลู่ "ออกทะเล" ไปไม่น้อย

เห็นได้ชัดว่า แม้สมาชิกพรรคทั้งผู้เฒ่าและวัยกำลังฟิตที่หวังจะเห็นพรรคเป็น ที่พึ่งของประชาชน เคยต่อสู้กับเผด็จการมาอย่างโชกโชน และกล้าปกป้องประชาธิปไตยมาอย่างประทับใจในอดีต แต่โอกาสครบรอบ 67 ปีพรรคประชาธิปัตย์ คุณอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ หัวหน้าพรรคที่หนุ่มที่สุดแห่งยุค ก็ยืนยันว่าอุดมการณ์ของพรรค 67 ปีที่ผ่านมา "ยังมีความทันสมัยอยู่"

แต่หากย้อนไปในห้วงที่คุณอภิสิทธิ์เป็นผู้นำรัฐบาล โดยการสนับสนุนของกองทัพที่เพิ่งผ่านปฏิบัติการยึดอำนาจจากรัฐบาลประชาธิปไตยมาหมาดๆ ผสมกับ ช่วงหาเสียงเลือกตั้งใหญ่ปี 2554 พรรคประชาธิปัตย์ได้รับการสนับสนุนจากกองทัพ ด้วย "ยุทธการเหนือฟ้าและใต้ดิน" ซึ่งโลกทั้งโลกก็รู้ว่า พฤติกรรมเช่นนั้นของคนประชาธิปัตย์กำลัง "กอดท็อปบูต" หรือย้อนหลังไปดูท่าที "เป็นใจ" ให้เกิดรัฐประหารเมื่อกันยายน 2549 อันหมายถึง การอิงแอบแนบรักกับ "สัญลักษณ์แห่งเผด็จการ"

คนที่เข้าใจการเมืองทั้งในและต่างประเทศคนไหนบ้าง จะอ่านไม่ออกว่า อะไรคืออุดมการณ์ทันสมัยของพรรคประชาธิปัตย์Ž ที่คุณอภิสิทธิ์ยังกล้ายืนยันในวันครบ 67 ปี

ยิ่งย้อนไปในยุคที่ ม.ร.ว.เสนีย์ ปราโมช เป็นหัวหน้าพรรค ขณะที่คุณอภิสิทธิ์ยังเป็นเด็กละอ่อนไม่ได้สัมผัสการเมืองปี 2518-2519 คุณอภิสิทธิ์ก็อาจศึกษาประวัติศาสตร์รู้ได้ว่า ยุคนั้นพรรคประชาธิปัตย์ยังระบุนโยบาย "สังคมนิยมอ่อนๆ" ประกาศให้คนไทยรับรู้ทั้งประเทศ

คุณอภิสิทธิ์จึงไม่รู้ หรืออาจแกล้งไม่รู้ว่า อุดมการณ์พรรคประชาธิปัตย์ตลอดอายุขัย 67 ปี มีจุดยืนเปลี่ยนไปเปลี่ยนมากี่ครั้งกี่หน?

แต่ประชาชนรู้คำตอบในตัวของมันเอง โดยคุณอภิสิทธิ์ไม่ต้องปั้นวาทกรรม ใดๆ มาปิดบังอำพรางประวัติศาสตร์

จริงๆ แล้ว พรรคประชาธิปัตย์ในยุคที่คุณอภิสิทธิ์เป็นหัวหน้าพรรคเสียด้วย ซ้ำ ที่ควรหยิบยกมาเป็นกรณีศึกษามากที่สุดว่า ทำไมพรรคนี้จึงไม่มีโอกาสชนะ ใจประชาชนมาในห้วงหลังๆ นับแต่ปี 2544 เป็นต้นมานานถึง 12 ปีเต็ม

นักวิจัยทางการเมืองที่มีใจเป็นกลาง สามารถวิเคราะห์ได้หลายสิบมุมมอง

แต่ผมขอนิยามแค่ว่า เป็นพรรคที่ "เล่นลิ้น" และ "หัวหมอ" เกินพอดี ก็น่าจะมากเกินไปหรือเปล่า

คนที่เป็นแกนนำปัจจุบัน อาจรู้สึกว่า วันนี้ประชาธิปัตย์ก็พยายามปฏิรูปพรรค อยู่ตลอดเวลาแล้ว จึงคิดว่าฝ่ายวิพากษ์จะมองในแง่ร้ายเกินไปหรือไม่

นั่นแหละตอบโจทย์ได้ว่า พรรคเก่าแก่อย่างประชาธิปัตย์ยิ่งต้องรีบปฏิรูป เร็วขึ้น....ถ้าพวกท่านไม่เชื่อ ก็ลองให้คุณอภิสิทธิ์เป็นหัวหน้าต่อไปนานๆ เถอะ แล้วบริบทต่างๆ จะพิสูจน์ในตัวของมันเอง!

จึงขอฝากสุภาษิตอาหรับมาฝากไว้นิดว่า "กองทัพของแกะที่นำโดยสิงโต สามารถเอาชนะกองทัพสิงโตที่นำโดยแกะ" ฉันใดก็ฉันนั้น