พระสมเด็จวัดระฆัง พิมพ์ใหญ่ องค์นี้ เป็นพระที่สร้างจากแม่พิมพ์ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะอีกพิมพ์หนึ่ง คือมีพระเกศยาวเรียวโค้งอย่างงดงาม โน้มไปทางด้านซ้ายขององค์พระด้วยการตั้งใจให้เกิดขึ้น เราจะไม่เห็นพระสมเด็จวัดระฆังที่มีพระเกศโค้งแบบนี้ในพระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์อื่นๆ ส่วนมากจะเห็นแต่พิมพ์ที่มีพระเกศเอียง พระสมเด็จวัดระฆังแม่พิมพ์นี้ จึงเป็นการออกแบบอย่างจงใจให้พิเศษแตกต่างออกไปจากพิมพ์อื่นจริงๆ
พระสมเด็จวัดระฆัง พิมพ์ใหญ่ ที่สร้างแม่พิมพ์ที่มีพระเกศโค้งนี้ เท่าที่ยอม รับกันว่า เป็นพระสมเด็จในตำนาน ก็เห็นกันอยู่องค์เดียวที่ลงในหนังสือพระเครื่องซึ่งเกี่ยวกับพระสมเด็จวัดระฆังทั้งหลาย คือ องค์ที่มีนามฉายาว่า "องค์เกศคด" เป็นพระสมเด็จองค์ดังในอดีต เพราะมีผิวพรรณที่งดงาม ขาวนวล มีพระเกศที่โน้มไปทางด้านซ้ายดูแปลกตา และมีเม็ดมวลสารที่ด้านหน้า มีรอยปูไต่ที่ด้านหลัง จึงเป็นพระที่ดูง่าย จัดเป็นพระองค์ครูองค์หนึ่งของวงการ ซึ่งท่านสามารถดูภาพพระสมเด็จวัดระฆังองค์นี้ ตามหนังสือพระสมเด็จวัดระฆังได้เกือบทุกเล่ม
สำหรับพระสมเด็จวัดระฆัง ตามภาพที่นำมาให้ชมกันข้างบนนี้ ก็เป็นพระแม่พิมพ์เดียวกันกับพระองค์ที่กล่าวถีง แต่พระองค์นี้เป็นพระที่เคยบรรจุกรุอยู่ และยังไม่ได้ล้างคราบรัก คราบกรุออก ยังเห็นคราบรักสีแดงตรงด้านหลังซึ่งมีรอยปู่ไต่อยู่โดยรอบ พร้อมทั้งเห็นด้านหลังมีลักษณะเฉพาะเป็นเส้น เป็นรอย แบบนี้แล้วเพียงแค่ด้านหลัง ก็สามารถฟันธงได้แล้วว่า พระองค์นี้เป็นพระสมเด็จวัดระฆังแท้ ด้านหน้าไม่ต้องดูยังได้เลย เพราะผู้ที่ทำของปลอมเลียนแบบยังไม่รู้เลยว่าร่องรอยด้านหลังที่เป็นเช่นนี้ เกิดขึ้นได้อย่างไร เข้าใจวิธีทำพระของเจ้าพระคุณสมเด็จท่านกันผิดๆ ทำของออกมาจึงไม่เหมือนซักที ทีนี้กลับมาดูทางด้านหน้า จะเห็นการแตกลายงาแบบเกล็ดกระดี่ คือเป็นคราบรักที่ติดอยู่ตามรอยขอบของเม็ดมวลสาร ที่รักหลุดล่อนออกแล้วก็จะเห็นเป็นคราบเหมือนแป้งสีขาวขึ้นอยู่ทั่วองค์ พระที่มีเนื้อมวลสารแบบนี้ หากล้างคราบรักออกทั้งหมดแล้ว จะเห็นสีขาวนวล งดงามแบบพระองค์ในตำนานที่กล่าวถึงนั่นเอง
พระสมเด็จวัดระฆัง พิมพ์ใหญ่ที่มีพระเกศโค้งที่สร้างจากแม่พิมพ์นี้ นับว่าพระองค์นี้ เป็นพระองค์ที่สองซึ่งปรากฏต่อสายตาของสาธารณชน พระองค์นี้เป็นพระที่จัดว่า เป็นพระดูง่าย มีการออกแบบแม่พิมพ์ด้วยความรู้ความเชี่ยวชาญเชิงศิลปะระดับช่างหลวง ของหลวงวิจารณ์เจียรนัย ธรรมชาติความเก่าสามารถเห็นได้ด้วยสายตาของตนเองที่ใครก็ปฏิเสธไม่ได้ ถ้าจะให้ดีขึ้นไปอีก ก็ควรรู้ที่มาที่ไปด้วย เช่นว่า พระสมเด็จองค์นี้ไปอยู่ที่ใหนมาบ้างในช่วงเวลาร้อยกว่าปี สภาพสิ่งแวดล้อมเป็นอย่างไร สองสามข้อนี้ก็พอแล้ว สำหรับการพิจารณาว่า เป็นพระสมเด็จวัดระฆังแท้หรือไม่ เรี่องที่ต้องถูกพิมพ์ ถูกเนื้อ มวลสารครบ อะไรทำนองนี้ ท่านเอาตำรามาจากไหน ท่านมีพระองค์ครู ครบทุกเนื้อ ครบทุกพิมพ์ดูอยู่ทุกวันหรือเปล่า สิ่งเหล่านี้ไม่ควรนำมาเป็นเรื่องหลัก แต่เป็นเรื่องที่ควรชำเลืองตามองบ้างก็พอแล้ว
อดุลย์ ฉายอรุณ : 08-1813-1701