เพียงการพบปะแค่ 2 ครั้ง และฝ่ายตัวแทนกลุ่ม BRN ซึ่งรับประกันโดย รัฐบาลมาเลเซียเริ่มเปิด "เกมรุก" ก่อน ด้วยข้อเรียกร้อง 5 ประเด็นผ่านสื่อยูทูบ ทำให้เรามองเห็น "ตัวตน" ของกลุ่ม BRN ชัดเจนยิ่งขึ้นว่า ไม่ใช่ "เกมขี้ไก่"

ไม่ต่างกับเกมโหดใน 3 จังหวัดภาคใต้ซึ่งรบกันมา 9 ปีเต็ม แต่หน่วยงานรัฐและฝ่ายการเมืองก็ไม่อาจ "ปลดชนวน" ให้ทุเลาเบาบางลงได้...ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายค้าน หรือฝ่ายกุมอำนาจรัฐ

คือไล่จับแกนนำบงการไม่พบ แถมเขาไม่เคยประกาศตัวรับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้น เยี่ยงสงครามกองโจรในแผ่นดินขัดแย้งอื่นๆ ของโลกอีกต่างหาก

ฝ่ายความมั่นคง หรือกองทัพก็จารนัยอยู่ฝ่ายเดียวว่า กุมสภาพได้ การก่อ การร้ายลดลง ภายใต้กฎหมายฉุกเฉินเพื่อป้องกันตัวเอง หรือย้ำอยู่เสมอว่าแก้ปัญหา ถูกทางแล้ว

หมายความว่า ทหารเดินไปบนถนนสายไหนก็เป็นเป้า กับระเบิดŽ ทั้งเจ็บ และตายอย่างไม่เคยผิดพลาดสักครั้งเดียวว่างั้นเถอะ

การเปิดเกมรุก 5 ข้อก่อนของกลุ่ม BRN ที่เสนอมาเพื่อกดดันฝ่ายไทย มอง ได้หลายนัย อย่างน้อยดูเหมือนเป็นเรื่องการรุกที่เหนือชั้น เพื่อหวังยึดเป็นหลักชัย ต่อการพูดคุยครั้งต่อไป ถ้าฝ่ายราชการเราเผลอคล้อยตามก็จะทำให้กลุ่ม BRN รุก ไต่บันไดขั้นสูงขึ้น

แต่ความเหนือชั้นที่เขาคิดว่าจะ "ได้มากกว่า" นั้นอาจผิดก็ได้ เปรียบเสมือนมวยไทยที่ต่อยไปยกสองยกแรก นักมวยไทยมักจะ "ชกหยั่งเชิง" คู่ต่อสู้ แต่มวยไทยมักตัดสินกันที่ยก 4 หรือยก 5 โน่น

เกม 5 ข้อของ BRN หากมองในมุมของฝ่ายไทย อาจเห็นเขา "เปิดหน้า" จนเกือบหยั่งลึกไปถึง "หัวใจ" ด้วยซ้ำว่า กลุ่มนี้หวังยกระดับการเจรจาให้องค์กรระหว่างประเทศเข้ามาเป็นกรรมการด้วย พร้อมทั้งต้องการให้มาเลเซียเป็น "พระเอก" เข้ามาครอบงำ 3 จังหวัดภาคใต้อย่างเห็นได้ชัด

ข้อสังเกตคือ ป้ายผ้าที่เขียนเจตนารมณ์ทางการเมืองในภาคใต้เกือบร้อยผืน นั้นใช้ภาษาอังกฤษที่อ่านเป็นสำเนียงมลายู กับบางเหตุการณ์นำธงชาติมาเลเซียเข้าไปปักเป็นแนวในบางหมู่บ้านของบางจังหวัด

การแสดงเหตุผลว่าอยากปกครองแบบอิสระ จึง "จับท่าที" ได้ว่า อยาก ปกครองแบบอิสระเป็นขั้นแรก แล้วจึงค่อยผนวก 3 จังหวัดภาคใต้ให้เป็นแผ่นดิน เดียวกับมาเลเซียในภายหลัง

ทั้งๆ ที่ฝ่าย สมช.และ ศอ.บต.ได้ยืนยันการพบปะพูดคุยไปตั้งแต่ต้นว่า ขอให้พบปะพูดคุยกันภายใต้กรอบรัฐธรรมนูญของราชอาณาจักรไทย โดยท่าทีของ ฝ่ายราชการ ต้องการเห็นความจริงใจในประเด็นความสงบและลดความรุนแรงลงระดับหนึ่งก่อน

แต่มาถึงวันนี้ ยังไม่เกิดการตอบสนองของแต่ละฝ่ายอย่างเป็นรูปธรรม ซ้ำเจ้าหน้าที่ยังปะทะกับฝ่ายก่อความไม่สงบ ขณะที่ "เป้าหมายอ่อนแอ" ยังถูกทำลายแม้กระทั่งลูกเล็กเด็กแดงก็ไม่เว้น

แน่นอน การพบปะพูดคุยยังต้องดำเนินไปตามกำหนดนัดหมาย แม้จะพูดคุย โดยไม่ได้ข้อสรุปใดๆ ก็ยังดีกว่า "ปิดปากทุกประตู"

เพียงแต่อยากตั้งข้อสังเกตว่า จังหวะนี้มาเลเซียเลือกตั้งผ่านไปแล้ว จะมี ท่าทีอย่างไรต่อไป ถ้าพรรคการเมืองเดิมยังเป็นรัฐบาลต่อ จะหยิบกรณีพบปะของ กลุ่ม BRN กับหน่วยงานรัฐของไทยอยู่อีกหรือไม่...หรือว่าหมดความจำเป็นแล้วก็ ทิ้งปัญหาลง "ถังขยะ" ไม่สนใจต่อไปอีก

ถ้าฝ่ายค้านมาเลเซีย 3 พรรคได้เป็นรัฐบาลใหม่ อาจมีผลดีด้วยซ้ำ เพราะต้องไม่ลืมว่า แกนนำก่อการใน 3 จังหวัดนี้ได้รับการอุดหนุนจากพรรคป๊าส ซึ่งมีอิทธิพลอยู่ในรัฐกลันตันที่มีชายแดนคู่ขนานไปกับจังหวัดนราธิวาส และเป็นที่รู้กันว่า กลันตันเป็นแหล่งกบดานของหัวหน้าก่อการร้ายในไทยที่เดินออกหลบเข้า 2 แผ่นดินอยู่ตลอดเวลา

ดีที่ เลขาธิการ สมช.และเลขาธิการ ศอ.บต.เป็นแกนนำฝ่ายรัฐบาลไทยที่มีใจหนักแน่น อารมณ์ดีและมองปัญหาด้วยความสุขุมเยือกเย็น ไม่ต่อล้อต่อเถียง และไม่มีอาการ "น็อตหลุด" เมื่อเจอการซักถามของสื่อที่บ่อยครั้งก็รู้เกินหน้าที่ จนบางครั้งสื่อบางส่วนก็ทำให้การเจรจา "เป๋" ไป

ปมนี้ดูแนวโน้มแล้ว ไม่น่าจะมีข้อสรุปง่ายๆ ดังที่ ผบ.ทบ.พลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา ขีดเวลาไว้ภายใน 1 ปี แต่ก็พอเห็นแนวทางเลาๆ ได้ว่า ควรเดินหน้าแก้ปัญหารูปแบบใดจึงจะเหมาะกับภูมิประเทศ ภูมิสังคม และยุคสมัยของวันที่ทุกฝ่าย เห็นพ้องต้องกันว่า Model ใดเหมาะสมที่สุดกับ 3 จังหวัดภาคใต้

ผมยังเห็นจุดที่ต้องขยับตัวมากกว่านี้ คือ "แผนชิงมวลชน" ซึ่งต้องใช้การเมืองในพื้นที่ และนักการเมืองที่จิตบริสุทธิ์หวังเห็นความสงบสุขมากกว่าหวัง ได้คะแนนนิยมท่ามกลางคาวเลือด...จำเป็นต้องพึ่งพาวิชาจิตวิทยาฝูงชนจากนักการเมืองเหล่านี้ บางทีอาจได้ "กระแส" การยอมรับเร็วกว่าใช้ "กระสุน" ก็ได้

ขอให้ช่วยกันใช้กุศโลบายที่นุ่มนวลและลึกซึ้งด้วยความอดทนต่อไปครับ