พิธีการสร้างพระเครื่องซึ่งลือเลื่องมากที่สุด พระพุทธศตวรรษ ๒๕ นับว่าเอกอุโฆษโดดเด่นโด่งดังอลังการยิ่งกว่างานใดๆ ทุกยุคทุกสมัย ใช้สถานที่ตระการตระกลคือพุทธมณฑลกระทำพิธีใช้มวลสารที่สำคัญอันเกี่ยวเนื่องจากเมืองและแหล่งแห่งความเป็นมา อัญเชิญคณาจารย์ 108 ท่านร่วมนั่งปรกปลุกเสก มี ๔ เนื้อเอกคือ ทองคำ ตามจำนวนสั่งจอง 2,500 องค์ แต่คงไม่ถึง (องค์ละหนึ่งหมื่นบาท) ถือว่าแพงขาดตัว ณ ที่สมัยนั้น เนื้อเงินลดหลั่นมา (ทำ 300 องค์) เนื้อดินและเนื้อชินตะกั่ว (ดีบุก) ชุกหน่อยคืออย่างละกว่า 4 ล้านองค์ (จำหน่ายองค์ละ 1 บาท)...ด้วยจำนวนมากขนาดนี้ทุกวันยังมีพระ 25 พุทธศตวรรษ ทั้ง 2 เนื้อเหลือให้ได้ผู้คนยลกันตามแผง ของปลอมแปลงก็น้อยมาก หากแต่เนื้อที่ควรใส่ใจหาส่องคือ เนื้อทองคำ จำนวนหลักพันต้น คนมีเก็บเข้าเซฟเป็นส่วนใหญ่ เนื้อที่น่าใส่ใจกว่าน่าจะเป็นเนื้อนากจากข้อมูลเก่าว่าทำเอาไว้แค่ 30 องค์ (ไม่เกิน) เนื้อเงินก็มิเลวร้ายสำหรับการขวนขวายถือครอง ผมมีเนื้อทองคำ (พิเศษ) ต้องสังเกตให้ดี เพราะทองนี้น่าจะเป็นทองซึ่งเจ้า ของนำมาทำจำเพาะโดยตรงและคงเป็นพระ ๒๕ พุทธศตวรรษ เนื้อทองคำพิมพ์เป็นลำดับต้น เพราะมลทินจากตำหนิยังไม่มี...
องค์ที่สองนั้นคือเนื้อนากลงยาอันหายากเย็น องค์ที่สามเป็นเนื้อสามกษัตริย์ลงยา นับว่าไร้คู่แข่งขันเทียบ ด้วยเพราะเลาะเลียบมานาน ยังมิเคยประสบพบพานพระ ๒๕ พุทธศตวรรษเนื้อ 3 กษัตริย์สักองค์ หรือเนื้อลงยาก็มิปรากฏออก นอกจากนี้ ยังมีเนื้อดีบุก (ชิน) และเนื้อดิน ผสมเกสร พุทธคุณกลับกระฉ่อนดังเข้มขลังมิแพ้เนื้ออื่นๆ แม้แต่น้อย หาขึ้นห้อยคอได้เลยสง่าเงย ดีกว่าพระราคาแพงหลายสายหลายเกจิ...พูดถึงเนื้อทองพิเศษสักนิดอย่าคิดว่าผมยกเมฆเสกสรรค์ปั้นเรื่องเอา เพราะท่านเจ้าของนี้ยังมีเหรียญทองคำทำเป็นกรณีพิเศษอีกต่างหากและอีกมากเก็บไว้เช่นเหรียญหัวใจยูงทอง (ปู่ฝั้นปี 2507) เหรียญกันภัยปู่จง, เหรียญปู่คง วัดซำป่าง่าม, เหรียญถ้ำกลองเพลปู่ขาว, เหรียญเก้าเหลี่ยมปู่ดูลย์, เหรียญรุ่นเลื่อนสมณศักดิ์, เหรียญพุทธ ซ้อนปู่ทวด เป็นต้น เดี๋ยวนี้กลวิธีปลอมเหรียญค่อนข้างแนบเนียนมาก หากไม่รอบคอบ มีหวังบอบช้ำ จะหวังให้กรรมสนองพวกใจบาป โดยเร็วแทบจะล้มเหลว ด้วยคนเลวมีมากเสียเกินประมาณแล้ว ใช้วิชามารผจญกรรมเวรเป็นอาวุธ แต่ถ้าเราเข้าใจในพุทธะและมรรควิธีแห่งธรรม การร่ำร้องการเศร้าหมองทั้งมวลล้วน เกิดจากใจที่รู้ไม่เท่าทันตัณหา ลึกๆ บางครั้งแม้จะฝึกมาบ้างเห็นแสงสว่างโผล่ลำมารำไรแต่ใจมันดันวิ่งเตลิดเปิดทางแหวกช่องว่างให้ข้าศึกเสียนี่...เหมือนดังที่ผมพยายามตามจนคุมอารมณ์มิให้โกรธพวกโฉดฉลคนขี้ฉ้อเหล่านี้เพราะคิดว่ามีอุเบกขาและมีเมตตาเยอะแล้ว พอสติแตกแถวทุกพลังก็พังครืน...หยิบเรื่องนี้ขึ้นมาพูดเพราะต้องการขุดสันดานตัวเองที่อวดเก่งอวดฉลาดที่สุดก็พลาดอย่างโง่เขลา เหมือนคนเราทั่วไปถ้าไม่สำรวจสำรวมตัวตนบ่อยๆ จะพลอยไร้ตนตัวจนมืดมัวทุกวิถี ใครมีและสมสะพระเครื่องต้องตระหนักเรื่องนี้เป็นหลักการเลยว่า ถ้าไม่แข็งขันทางสติปัญญา, เชิงวิชาและมรรคารมณ์การสั่งสมนั้น รังแต่จะปันเป็นเหยื่อให้พวกปลวกปลิงทึ้งเถือเปล่าๆ...จงเฝ้าใส่ใจฝึกสมาธิฝึกสติไว้เสียเนิ่นๆ แล้วเราจะเผชิญกับอะไรก็ได้ในโลกนี้ แม้กระทั่งบางครั้งใจที่เป็นศัตรูตัวฉกาจและเป็นทาสจอมทรยศ
ทั้งหมดทั้งปวงก็เพื่อจะก้าวล่วงเป็นนักสมสะผู้สงบเย็นเป็นนักเล่นผู้มิตรรกะละละโมบมีความโอบอ้อมอารีย์เป็นเบญจภาคี ในหัวใจตลอดกาล...ตำนานเขาว่าปางลีลา ๒๕ พุทธศตวรรษ ออกและจัดแบบโดยอ.ศิลป์ พีระศรี มีความสวยงามกว่ายุคอื่นๆ...พื้นฐานผมมีอารมณ์ศิลป์ทั่วหัวใจ ผมว่ายังไม่ควรด่วนสรุปกันจนถึงขั้นบรรลุ เมื่อเวียนถึงพระกรุผมจะนำพระลีลาหนึ่งมาให้ชม สังคมศิลป์ อาจเกิดจินตนาการใหม่
เชื่อใจผมเถิดครับ!