สะบัดร้อนสะบัดหนาว : ณรงค์ ปานนอก

ย่อมเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ไม่ยาก กับแนวคิดของคุณอลงกรณ์ พลบุตร รองหัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์ที่มีความจริงใจและมีความรักพรรคจน "ออกนอกหน้า" มาถึงวันนี้ สถานการณ์จึงทำท่าเข้าข่าย "หมาหัวเน่า" ภายในพรรคเต็มทีแล้ว

เมื่อผู้อาวุโสของพรรคอย่างคุณชวน หลีกภัย ออกมากรีดคารมด้วยคำพื้นๆแต่ทรงความหมายว่า "ชี้แนะรุ่นน้องๆ ด้วยความหวังดี และให้แนวคิดการปฏิบัติภายในแทนการพูดภายนอกให้เพื่อนๆ ไม่พอใจ"

พูดอย่างนี้ก็ตอกย้ำชัดว่า วิธีนำเสนอของคุณอลงกรณ์ไม่ได้รับการยอมรับจากผู้เฒ่าแห่งพรรค แถมตีความได้ว่า วิธีปฏิบัติของหัวหน้าพรรคอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ เป็นแนวทางที่ถูกต้อง

อาจขยายความต่อได้อีกว่า เรื่องภายในพรรคก็ควรพูดกันภายใน ไม่ควรพูด ออกมาภายนอก

ถ้าอย่างนั้นประชาธิปัตย์ก็เป็น "พรรคปิด" ไม่ยอมให้ประชาชนรับรู้ปัญหาภายใน และไม่เปิดกว้างไม่ให้คนภายนอกวิพากษ์วิจารณ์ได้แล้วสิ

ก็ไหนเคยประกาศปาวๆ มาตลอดว่า เป็นพรรคการเมืองของประชาชนคนแม่สาย คนสุไหงโก-ลก คนนาแห้ว หรือคนแม่สอด ย่อมมีสิทธิ์ในการวิจารณ์ได้ แต่เพราะเขาไม่เคยรู้สภาวะภายในพรรค เขาจึงพูดไม่ได้ นอกจากฟังข่าวจากสื่อและสมาชิกพรรคที่เออออห่อหมกไปในทางเดียวกันเท่านั้น...โดยลืมไปว่าความ เห็นของคุณอลงกรณ์ เป็นความกล้าที่เสนอให้เปลี่ยนแปลงการทำงานภายในพรรค ซึ่งกำลังหน้ามืด "ออกทะเล" ถลำลึกไปเรื่อยๆ...ลืมไปว่าการกระตุกให้ "เกิดสติ" กับคนในพรรคนั้นเป็นเรื่องความหวังดี

แต่คนที่กุมอำนาจพรรคและบรรดา "สลิ่ม" แวดล้อมกลับมองเป็น "ประสงค์ร้าย" ไปเสียนี่

จะรวมถึงผู้เฒ่าอย่างคุณชวนด้วยหรือไม่ คอการเมืองเขา "มองทะลุ" ว่าคุณชวน "ถือหาง" ใคร และพูดออกมาด้วยความเป็นห่วงหรือไม่ เพราะคำพูดของคุณชวนซึ่งถือว่ามีน้ำหนักต่อพรรค ทรงความหมายกับบ้านเมืองมาในอดีต ย่อมเป็นคำพูดที่ทรงอิทธิพลต่อความเป็นความตายภายในพรรค

ไม่งั้นรุ่นน้องที่เคยรัก เคารพคุณชวนเป็นแบบฉบับมาแต่อ้อนแต่ออกอย่างคุณวีระ มุสิกพงศ์คงไม่ตัดสินใจออกจากพรรคที่เขารักและศรัทธาไปหรอกหรือ ทั้งๆ ที่เขาก็เป็นหน่อเนื้อเชื้อสายเดียวกับ ส.ส.ปักษ์ใต้ที่เขาคุ้น เคยร่วมหอกอดคอ ต่อสู้ให้พรรคประชาธิปัตย์แบบ "หัวหมู่ทะลวงฟัน" มาตลอด

กล้าเอาตัวไปแปดเปื้อนอยู่แถวหน้า และใจเด็ดยิ่งกว่าคนเก่าๆ หลายคน ที่หัวซุกหัวซุนยาม "ภัยเผด็จการ" ย่างกรายมาอย่างอำมหิต

อดีตเป็นบทเรียนที่สมาชิกพรรคประชาธิปัตย์มักปล่อยให้เป็นเรื่อง "อนิจจัง" และกรรมเวรมากกว่าการกลับตัวมาพิจารณาถึงเหตุผลที่ถูกต้อง...ซึ่งคุณอลงกรณ์ได้มองเห็น และผลักดันให้เกิดการแก้ไขภายในมาระยะหนึ่งแล้ว แต่คงอาจเห็นสถานการณ์ในพรรคมันเตลิดเปิดเปิงแบบ "กู่ไม่กลับ" และพูดกับใครก็ "ไม่ได้สติ" กันแล้ว ถึงต้อง "ยอมเปลืองตัว" ออกมาแสดงความรู้สึกให้ประชาชนที่ถือว่าพรรคนี้ได้รับการยอมรับโดยพฤตินัยว่า เป็นสถาบันทางการเมือง ไม่ใช่เป็นก๊วนการเมือง

ความเป็นไปในพรรคประชาธิปัตย์จึงสมควรถูกตีแผ่ให้ประชาชนซึ่งเป็นเสมือนเจ้าของพรรค หรือ "พ่อยกแม่ยก" หรือ "ขาเชียร์ตัวจริง" โดยไม่ต้องสังกัดได้รับรู้...ไม่ใช่มุบมิบคิดกันแบบใจคอคับแคบ

โดยเฉพาะแนวคิด อุดมการณ์ หลักการที่กรรมการบริหารทุกคนรับผิดชอบ อยู่นั้น มันถูกทาง หรือ "เป๋" ไปจนหลงแทบจะดิ่งลงเหวกันแน่?

เอาแค่เรื่องที่ชาวบ้านเคยรักศรัทธาประชาธิปัตย์เพราะแน่วแน่ต่อสู้กับเผด็จการอย่างเด็ดเดี่ยว เดี๋ยวนี้แกนนำประชาธิปัตย์กำลังคิดอะไรอยู่ โดยไม่ต้อง อำพรางใดๆ ชาวบ้านเขาก็รู้ เขา "อ่านเกมออก"

แต่แกนนำกลับมองความคิดประชาชนไม่ออก ศรัทธาถึงได้เสื่อมถอย

อย่าไปโทษพรรคเพื่อไทยเลยว่า 12 ปีที่ผ่านมา ทำไมประชาธิปัตย์ถึงได้พ่ายแพ้พรรคที่เปลี่ยนชื่อบ่อยๆ แบบไม่เห็นฝุ่นได้ยังไง

วันนี้คุณอลงกรณ์เสี่ยงเสนอให้ปฏิรูป และยืนยันว่าพรรคประชาธิปัตย์ต้องมี "ทางเลือกที่ดี" ไม่ใช่ "ทางเลือกสุดท้าย" อาจ "เสียคน" ไปอีกคน เพราะผู้เฒ่าในพรรค 2 คนมีความคิดต่อบทบาทพรรคต่างกัน

คุณชวนเป็น "ผู้นำทางความคิด" ของประชาธิปัตย์ที่กุมความคิด ส.ส. ภาคใต้ได้ทั้งหมด แต่จะเป็นผู้นำทางความคิดได้แหลมคม ทำให้พรรคแข็งแกร่งเป็นสถาบันทางการเมืองที่น่าศรัทธามากน้อยแค่ไหนก็ต้องทบทวนดูบทบาทกรรมการบริหารโดยไม่จำต้องบริหารเอง หรือปฏิเสธว่า "ไม่ทราบ" ก็ได้

แต่ถ้ามองย้อนอดีตไปดูความเป็นผู้นำของท่านแล้ว คงต้องคิดมากเหมือน กันกับนิยามจากสื่อว่า... "ชวน เชื่องช้า" ...กระทั่งข้อเสนอปฏิรูปพรรค ก็ยังออกมาช้าจัง

ชั่วโมงนี้ "ช้าๆ ได้พร้าสองเล่มงาม" มันสู้ "คมแสงเลเซอร์" ไม่ไหวแล้วนะ ท่านพี่!