รัฐบาลยิ่งลักษณ์ทำท่าจะซวนเซไปเพราะโครงการจำนำข้าว ทั้งๆที่พยายามใช้บริการนักพูดจากทีมเสื้อแดงไปประกบเป็น "ตัวช่วย" เจ้ากระทรวงพาณิชย์แบบ "ช็อตต่อช็อต" แล้ว ก็ยังไม่วายล้มลุกคลุกฝุ่น

นโยบายรับจำนำข้าวจากชาวนาทุกเม็ด เพื่อยกระดับราคาข้าวให้สูงขึ้นจนรู้สึกว่า เที่ยวนี้ชาวนาคงได้ลืมตาอ้าปากหน้าใสยิ้มแย้มได้จริงๆ

แต่แล้วฝ่ายค้านก็ได้แฉความไม่ชอบมาพากลให้เห็นว่า โครงการนี้อาจไม่เป็น ไปตามเป้า เพราะแม้ชาวนาส่วนหนึ่งได้ประโยชน์ แต่ชาวนาส่วนใหญ่กลับประสบ "ลวดลายรับจำนำ" ที่ไม่ทำให้ชาวนาจำนำข้าวโดยได้รับเงินอย่างเต็มเม็ดเต็มมัด

ขั้นแรกก็ได้แก่ความชื้นของข้าวไม่ได้มาตรฐานจะถูกหักเงินก่อนแล้ว นอกนั้นถูกโรงสีชั่งน้ำหนักข้าวขาดหายไปก็มาก การซิกแซ็กไม่รับจำนำข้าวของโรงสีในบางพื้นที่ที่โรงสีมีอิทธิพลท้องถิ่นเหนือชาวนา การจำนำที่ "ได้ใบประทวนที่ขึ้นเงินไม่ได้" ด้วยข้ออ้างสารพัด

กลเม็ดโยกย้ายข้าวให้เกิดความเคลื่อนไหวว่า ข้าวส่งออกได้จำนวนมาก แต่ผู้ส่งออกข้าวไม่ระแคะระคายเลยว่า ข้าวถูกลำเลียงออกไปทางทะเลไหน แต่รู้สึกว่ามันจะหมุนเวียนอยู่ระหว่างโกดังหนึ่งไปยีงอีกโกดังหนึ่งอย่างมีพิรุธ แล้วแจ้งยอดปริมาณว่าส่งขายออกได้จำนวนมาก

คนไม่อยู่ในวงการข้าวยิ่งไม่มีทางรู้เส้นทางหลบหลีกได้ดีเท่ากับ โรงสีกับผู้ส่งออกข้าว

ชาวนาเมื่อขายข้าวไปแล้ว จะไม่ย้อนหลังไปดูอีกเลยว่ากระบวนการค้าข้าวที่สลับซับซ้อนเป็นยังไง เพราะเขามีภารกิจที่ต้องเตรียมปลูกข้าวรอบใหม่ ถ้าขาดทุนหรือเงินไม่พอ เขาไม่เสียเวลารอพึ่งใคร

นอกจากวิ่งหาเงินนอกระบบที่มีดอกเบี้ยสุดโหดแค่ไหน เขาก็ยอม

คนที่รู้ "ช่องว่าง" ของชาวนา แทนที่จะช่วยให้เขาหายหน้าดำคร่ำเครียด ก็กลับไปซ้ำเติมให้ชาวนาเป็นหนี้ผ่อนส่งทั้งยุให้ซื้อมอเตอร์ไซค์ เครื่องมือเกษตร โทรศัพท์มือถือ เครื่องใช้ในบ้านที่ไม่จำเป็นให้ "รกชีวิต"

แล้วชาวนาก็ดำรงชีพด้วยระบบผ่อนส่งจนตาย ไม่มีวันพ้นจากคำว่า ทาส

ยิ่งพ่อค้าบางรายใกล้ชิดศูนย์อำนาจค้าข้าว ไม่ว่าระบบประกันราคาหรือระบบ จำนำข้าว ก็หาทางให้เจ้ากระทรวง "เปิดช่องพิเศษ" เพื่อค้าขายโดยเอาเปรียบพ่อค้าด้วยกัน จึงนำมาซึ่งข้อครหาว่า นักการเมืองแอบจิบน้ำชากับพ่อค้าอย่างเอื้อ อาทรต่อกันจนแทบพุงปลิ้น

รัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์ท่านนี้ เป็น ส.ส.มา 4 สมัย มีผลงานอะไร เป็นที่ปรากฏมาก่อนบ้าง ผมไม่เคยได้ยิน แต่กลางปีที่แล้วผลสำรวจของโพลระบุว่า ท่านเป็นรัฐมนตรีที่ประชาชนไม่รู้จักลำดับที่ 7 ย่อมเป็นคำตอบว่า ท่านถนัดทำงานแบบไม่อยากให้ประชาชนรู้จัก

ซึ่งไม่ใช่กิจของนักการเมือง เพราะถ้าอยากเป็นอย่างนั้น ท่านต้องไปทำธุรกิจส่วนตัว ไม่ต้องให้ประชาชนรู้ก็ได้

ถ้ามองอย่างใจเขาใจเรา ท่านอาจไม่ชอบทำตัวเป็นข่าวก็ได้ ดูจากบุคลิกที่ท่านฝืนใจออกมาพูดแล้ว ออกจะสุภาพเรียบร้อย ไม่โมโหใส่ฝ่ายกล่าวหาอย่างอารมณ์บูดเน่าเหมือนรัฐมนตรีบางท่านไม่ว่าจะเป็นรัฐบาลนี้หรือรัฐบาลก่อน

แต่หน้าที่หนึ่งของเจ้ากระทรวง คือความจำเป็นต้องรายงานชี้แจงให้ประชาชนรู้ความเป็นไปในกระทรวงเป็นระยะๆ ต้องแถลงทำความเข้าใจของกระทรวงที่ดูแลรับผิดชอบตลอดเวลา

ถ้าไม่อยากชี้แจง หรือไม่ชอบทำตัวเป็นข่าว ก็มีทางออกอยู่ 2 ทางคือ ตำแหน่งโฆษกกระทรวงที่รัฐมนตรีมีอำนาจอนุมัติให้เขาแถลงแทนได้ ซึ่งเป็นเรื่องดีด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่ทำ

อีกทางหนึ่ง ถ้าลำบากใจมาก ก็อย่าเป็นรัฐมนตรีให้เสียเวลาเลยครับ เพราะ คนเก่งกว่าในพรรคของท่านมีอีกเยอะแยะ

ผมไม่สนใจหรอกที่ใครจะหาว่าท่านเป็น "เด็กของใคร" ในเมื่อ ส.ส.หรือใครก็ตามที่อยู่ใกล้ศูนย์อำนาจการเมืองมีสิทธิ์และมีโอกาสดีกว่าคนอื่น น่าไว้วางใจกว่า "คนที่ไม่รู้ใจ"

แต่เหนือสิ่งอื่นใด ท่านอยากรับใช้แทนเจ้านาย ท่านก็ต้องแสดงฝีไม้ลายมือ ให้เจ้านายพอใจด้วย

สำคัญที่สุด เจ้านายที่เหนือเจ้านาย คือ ประชาชน

การที่ฝ่ายค้านหยิบประเด็นจำนำข้าวมาโจมตีว่าทำให้รัฐขาดทุนไปถึง 2.6 แสนล้านบาทแล้ว มองอย่างเป็นกลาง ฝ่ายค้านก็จะคิดในเชิงเสียหายล้มเหลวให้มากๆไว้ก่อน ก็เป็นหน้าที่ของผู้รับผิดชอบต้องออกมาชี้แจงให้สมเหตุสมผล และน่าเชื่อถือ

ถ้าเจ้ากระทรวงหรือผู้ช่วย หักล้างด้วยลำหักลำโค่นอย่างน่ารับฟังก็ถือว่า "เจ๊า" กันไป

แต่ถ้าโต้แย้งไม่สมน้ำสมเนื้อ อย่าว่าแต่รัฐมนตรีเลยครับ "นายหญิง" ที่ถือ หางท่านก็เสียหน้า แถมเลยเถิดไปถึงหัวหน้ารัฐบาลก็เสียคน ตลอดไปจนถึงพรรค ที่ท่านสังกัดก็ "เสียรังวัด" ไปด้วย

นี่ก็ชักมีเสียงหนาหูมากขึ้นแล้วว่า รัฐมนตรีสายเจ๊แดง กี่คนๆ ก็ไม่เห็นมีผลงาน "เข้าตาประชาชน" ซักเรื่องเดียว....เลยไม่รู้ว่า ใครควรจะปฏิรูปตัวเองก่อนใคร

เห็นมั้ยว่า พวกท่านเริ่มเกาะขบวนล้าหลัง แม้แต่คำ "ปฏิรูป" ก็ไล่ไม่ ทันฝ่ายค้านเสียแล้ว!