วัดบางแพรกใต้ ในอดีตเป็นบริเวณประหารนักโทษก่อคดีโฉดโหดเหี้ยมมามากต่อมาก จนร่ำลือปากต่อปากว่าผีดุเหลือรับ เพื่อนเคยจับพลัดจับผลูไปอยู่โดยซื้อคอน โดฯ ถูกๆ เป็นทุกข์อยู่พักใหญ่เพราะนอนไม่เคยหลับเป็นประจำโดนสัมภเวสี ไม่ก็ผีหลอก (เขาบอกยังงั้น) กระทั่งวันหนึ่งจึงแปรเปลี่ยนด้วยเหรียญหลวงพ่อช่วง แห่งวัดบางแพรกใต้ พ่อให้มาห้อยคอป้องกันภยันตราย ผมเลยได้ความรู้เพิ่มเติม แล้วเริ่มศึกษา, ค้นคว้าหาเหรียญนี้ จนมีโอกาสทราบชัดเจนว่าหลวงพ่อช่วง ใกล้ชิดและเป็นศิษย์ พ่อปู่เอี่ยม วัดสะพานสูง มุ่งไปทางด้านสมถะเหมือนพระอาจารย์แท้ๆ ไม่แปรเปลี่ยน
เหรียญรุ่นแรกของหลวงพ่อช่วง ปี พ.ศ.2488 ในแวดวงถือเป็นเหรียญอริย-สงฆ์มีคุณค่าหายากและมากพุทธคุณ (ยิงจนกระสุนหมดแม็กยังไม่ชำแรกผิวหนังเลย)
ขอกระหวัดเอ่ยอีกศิษย์ที่มีกฤตยาคมเต็มเปี่ยมใกล้ปู่เอี่ยมเช่นกัน นั่นคือ หลวงพ่อสุ่น วัดศาลากุน นนทบุรี
ปกติผมมินิยมเครื่องราง (บางอย่าง) เช่น ปลัดขิกและจะสั่นหัวดิก ไม่รับไม่รู้ไม่ดูไม่เอา ยกให้เขาเปล่าๆ ก็หลายอันแม้แต่ประเภทพิเศษสำคัญ เช่น มุ่งมั่นให้หญิงมาอิงแอบหลงแนบข้าง เป็นทิ้งขว้างเกลี้ยง แถมเลี่ยงเครื่องรางที่ใช้อวัยวะสัตว์มาจัดทำด้วยแม้จะสวยบาดจิต ผมเว้นมีดหมอ แล้วก็หนุมานเพราะ หลวงพ่อเดิม ท่านใช้อวัยวะสัตว์ที่เสียชีวิตสร้างมีดหมอ (ด้าม) ส่วนหนุมานช่างงามแบบประณีตศิลป์ถึงวิญญาณการเป็นวิญญูชนโดยเฉพาะหน้าโขน (หน้านิยม)
ผมมีเหรียญ หลวงปู่ช่วง (ทองคำ) นำมาให้พินิจให้คนคิดต้องคิดย้ำ เพราะธรรมดาเหรียญนี้มีแค่เนื้อทองฝาบาตร ราคาแพงกับเนื้อทองแดง ย่อมเยากว่า...อย่าคิดยอกย้อนให้ตาร้อนเลยครับ ทำใจรับว่ามีผู้สะสมประเภทพิเศษพิศาลบางท่านมีใจ-มีน้ำใจในการสร้างการทำ เนื้อทองคำž ได้ในสังคม ซึ่งเราควรชวนชมและชื่นชม ไว้มิใช่มองแบบมีจริตเพื่อคิดชั่ว
ตัวเนื้อทองฝาบาตรดูผาดๆ ก็รู้ฉลิวว่าพื้นผิวช่างต่างกับทองคำลับลิบ
จึงหยิบหนุมานทองคำมาย้ำต่อเป็นของ หลวงพ่อสุ่น วัดศาลากุน จำเพาะ มีคนเสาะหาหนุมานพอๆ กับ เขี้ยวเสือหลวงพ่อปาน ก็ว่าได้แต่หนุมานนี้เป็นหนุมานใหญ่หน้าโขนโชกโชนศิลปะ ปกติท่านจะใช้ไม้แกะ (พุดซ้อนและรัก) ฝีมือเชิงช่างประจักษ์อยู่ดูเหมือนจะมีงาช้าง (บางตัว) แต่พบทั่วไปน้อยกว่า
แต่ผมว่าหนุมานทองคำตัวนี้มีอยู่หนึ่งเดียวแน่ แม้จะมีหน้ากระบี่ตัวเล็ก (ทองคำ) ก็ไม่งดงามเท่าตัวนี้ดอก
บอกตามตรง ขอส่งท้ายด้วย เหรียญหลวงพ่อแดง แห่งวัดเขา บันไดอิฐ
ในอดีตท่านดังด้วยการสร้างเสื้อยันต์ แต่ตะกรุดนั้นหายากและมักมิใคร่มีใครรู้ เชิญชมดูเหรียญ (ทองคำซึ่งนำคู่ตะกรุด มหารูด ของพ่อปู่แดง (ปี พ.ศ.2503)
ตามข้อมูลทั่วไปเชื่อกันไว้ว่าท่านสร้างเหรียญเนื้อเงิน 82 เหรียญทองแดง 1,500 เหรียญ เซียนเชื่อว่าเหรียญเงินสร้างเท่าจำนวนอายุ (82) แต่เหรียญทองเขาจะค้านเอาหัวชนฝา อย่างที่ว่าหละครับ ความคับแคบและการแอบจิตมันเกาะติดสังคมไทย ไว้นานแล้ว แนวโน้มกับคนไทยด้วยกันเองเก่งนักถนัดนัก หากใครเด่นขึ้นมาก็ตั้งหน้า จ้องโค่น เว้นพวกโจรร่วมก๊วน ทำเป็นขบวนการอีกต่างหาก อยากบอกดังนี้ เหรียญปี 2503 มีเนื้อทองคำ 8 องค์จงใจผูกตะกรุดมหารูด มี 2 องค์ ไม่ได้พูดส่งเดชส่งเดาพูดเอาหรือยกอ้างเอาอยู่คนเดียวแต่กรำเชี่ยวศึกษาค้นคว้าอย่างพยายาม และมิได้มีใจต่ำทรามแต่อย่างใด
ตอนหน้าจะยังไล่เรียงเรื่องของเหรียญทองคำที่จำเป็น แต่จะเน้นด้านอื่นๆ ควบคู่ให้ดูหลากหลายขึ้น และยืนหยัดเจตนารมณ์เบื้องต้นคือปลูกฝังยังกมลสันดานสมถะ ผนวกการมีสติพิจารณาหาผลหาเหตุ ซึ่งเป็นหนึ่งเดียว (ใกล้ๆ) พบไม่มาก หากแต่สูงสุดด้วยพุทธคุณสุนทรียะทางศิลปะ และเต็มสารัตถะครับ
ขอได้รับความปรารถนาดี {lt}br{gt} ไม่มีที่สุดสิ้น