สะบัดร้อนสะบัดหนาว : ณรงค์ ปานนอก

พรรคประชาธิปัตย์ภายใต้การนำของคุณ อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ จะรุ่งโรจน์ หรือรุ่งริ่ง นับแต่ได้นั่งหัวหน้าพรรคเป็นต้นมา ย่อมเป็นที่ประจักษ์ชัดในสายตาผู้ติดตามการเมืองไทยมาตลอด

พรรคเก่าแก่อย่างประชาธิปัตย์ดำเนินกุศโลบายดีขึ้น ทรงตัวหรือย่ำแย่ขนาดไหน จะเหมาะสมสอดรับกับบุคลิกของคุณอภิสิทธิ์อย่างไร ในฐานะคนหนุ่มวัยน้อยที่มีลีลาคารม หาผู้คนน้อยนักในแผ่นดินจะทาบเทียบได้...แต่บุคลิกดี หน้าตา ดีมีวาจาไพเราะ พร้อมด้วยคุณสมบัติแวดล้อมที่เป็นใจให้อยู่บนตำแหน่งสำคัญของ พรรคการเมืองขนาดใหญ่

ย่อมถูกพิสูจน์ "ภาวะผู้นำ" ที่สอดรับกับ "ศิลปะการบริหารองค์กร" อย่างสูงส่งพร้อมกันไปด้วย จึงจะถือเป็นคนที่พึ่งพาขององคาพยพทั้งของพรรค การเมืองและของแผ่นดินได้

มาถึงวันนี้ ไยคู่แข่งทางการเมืองฝ่ายตรงข้ามกลับยินดีปรีดาที่ต้องการให้คุณอภิสิทธิ์ครองตำแหน่งหัวหน้าพรรคต่อไปนานๆ ซึ่งเป็นเรื่องผิดปกติอย่างยิ่ง

ไม่มีใครปฏิเสธบุคลิกภาพส่วนตัว หน้าตาดี หล่อเหลาเป็นที่ต้องตาเพศตรง กันข้าม แต่หากพฤติกรรมที่ผ่านมาผสมผสานกับผลงานที่ "ไม่เข้าตาประชาชน" ...ความหล่อก็ช่วยไม่ได้

อาจถูกตีความว่า "หล่อเสียเปล่า" แต่มือไม้รวมทั้งปาก อาจสกปรก แปดเปื้อนราคีการเมืองยิ่งกว่าคนหน้าตาอัปลักษณ์ด้วยซ้ำก็ได้

มือคุณอภิสิทธิ์อาจไม่เคยจับปืนผาหน้าไม้ไปฆ่าสัตว์ตัดชีวิตใคร แต่ผลพวงของการเป็นผู้นำในระบอบประชาธิปไตย เคยสร้างรอยด่างของการเป็นผู้บริหารประเทศมาจนทำให้เกิดความตายและบาดเจ็บเฉียดร้อยเฉียดพันก็มีโอกาส "กลายพันธุ์" จากผู้บริสุทธิ์ให้เป็นผู้มีมลทินได้ไม่ยากนัก

เพราะการตีความไม่ลึกซึ้งต่อคำว่า "ความรับผิดชอบ" อันเป็นจิตสำนึกที่สูงยิ่งของคนคนหนึ่งที่เสียสละตัวเองเข้ามาครองเมือง

เป็นหัวหน้าพรรคตั้งแต่หนุ่มแน่น ก็ยังไม่อาจนำพรรคให้ชนะคู่แข่งได้ทุกกรณี ตั้งแต่เลือกตั้งเป็นต้นมา จะว่าคนไทยไม่รู้จักพรรคนี้รึ ก็ไม่ใช่ ไม่เคยได้ยินกิตติศัพท์ผลงานมาก่อนในฐานะพรรคที่เคยต่อสู้กับเผด็จการทหารมาอย่างโชกโชนหรือ ก็ไม่น่าจะใช่อีก

เคย "บอยคอต" ไม่ยอมส่งคนลงแข่งขันเลือกตั้ง เป็นพรรคการเมืองที่มี ส.ส.ติดคดีฆ่าคนตายสนั่นเมืองมาแล้ว แม้แต่ทำหน้าที่ในสภาก็แสดงกิริยาถ่อยเถื่อน ฉุดกระชากประธานสภา ลากเก้าอี้ประธานสภาออกจากบัลลังก์รวมทั้งขว้างแฟ้มว่อนสภา และส.ส.บางคนแสดงท่าบีบคอฝ่ายตรงข้าม...ล่าสุด ก็คัดค้านโห่ฮาป่าลั่นสภาเป็นระยะๆ อย่างน่าเบื่อหน่ายมาแล้ว

อะไรก็ไม่สวยงามเท่ากับเป็นพรรคที่ต่อสู้เผด็จการทหารจนร่ำลือทั้งแผ่นดิน ข้ามชั่วอายุคนมาแล้ว แต่ก็แสดงบทพลอดรักกับนักการเมือง "กลุ่มงูเห่า" ที่เป็นอริกันมาก่อน ถึงขั้นยอมให้ทหารครอบงำ "จัดรัฐบาลในค่ายทหาร" และพักค้างอ้างแรมในกรมทหารยามเกิดวิกฤติการเมืองโดยไม่คำนึงถึงศักดิ์ศรีของคนเป็นนักการเมืองในระบอบประชาธิปไตย

ผสมอดีตพัวพันผ่านการเกณฑ์ทหารที่กังขาว่าใช้เอกสารถูกต้องหรือใครช่วยกันปลอมให้หรือไม่ โดยที่คุณอภิสิทธิ์ในวัยเด็กก็ไม่เคยนึกมาก่อนว่า ชีวิตจะรุ่งโรจน์ถึงขั้นเป็นนายกรัฐมนตรี ซึ่งต้องถูกตรวจสอบประวัติอย่างละเอียดยิบ

แต่วันนี้คุณอภิสิทธิ์ก็ยังยอมให้ชีวิตโลดแล่นในวิถีการเมืองอย่างถลำลึกแค่ไหนต่อไป เพื่อจะพิสูจน์ "ฟอกตัว" ให้พ้นมลทินด้วยความพยายามตามคนที่อยู่รอบตัวให้คำปรึกษา แต่จะ "ถูกทาง" สอดคล้องกับสำนึกนักการเมืองในระบอบประชาธิปไตยหรือไม่ ก็เป็นวิจารณญาณที่คุณอภิสิทธิ์จะตัดสินใจเอาเอง

เพราะอย่าว่าแต่คนภายนอกเลย แม้แต่ "คนใน" พรรคเก่านี้หลายคนก็รู้ ก็เห็น "อาการ" ที่ "ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเข้าเนื้อ" มากเท่านั้น แต่อคติก็ยังบดบังด้วย "ศิลปะแห่งปาก" เพื่อแก้ตัวเอาชีวิตรอดจนถึงที่สุดหรือไม่

ยามนี้เราจึงเห็นมนต์มายาที่ถูกเคลือบริมฝีปาก และอาการ "สู้ยิบตา ต้านทุกวาระ" และตอบโต้ทุกอย่างที่ฝ่ายตรงข้ามพูด เป็นนโยบายพิเศษ

และเห็นชัดยิ่งว่า หลังจากหันไปใช้กุศโลบาย "นำพรรคสู้ข้างถนน" แล้ว "จุดไฟไม่ติด"

เซียนการเมืองอาจมองต่างมุมหลายประเด็น แต่ผมกลับเห็นว่า นับวันคุณอภิสิทธิ์จะกลายเป็น "มาร์คสิ้นมนต์" และจะค่อยๆ กลายพันธุ์ไปเป็น "จำอวด" บนเวที "ผ่าความจริง" แวดล้อมไปด้วยคนใกล้ชิดที่คิดหาหนทางอื่นให้เหมาะกับความเป็นใหญ่ของพรรคเก่าไม่ได้อีกแล้ว

ถ้าท่านระคายเคืองว่าเป็นคำเหน็บแนมของศัตรูการเมือง เชื่อไม่ได้...ก็จงฟังคอการเมืองหลายคนคิดไม่ต่างกันว่า...ขอให้คุณอภิสิทธิ์เป็นผู้นำพรรคเก่าไปนานๆ เถอะ แล้วจะรู้ว่าโลกันต์อยู่แค่มือเอื้อม

อันที่จริง "ความรุ่งโรจน์" และ "ความเสื่อม" มันมีความห่างแค่เส้นผมบังเท่านั้น...อยู่ที่คนต่างหาก อยากเป็นคนที่มีค่าแค่ไหน....แต่เลิกฝันได้แล้วกับคำว่า "รัฐบุรุษ"!