ผู้อ่านเคยสังเกตไหมว่า ทำไมบริษัทขายตรงที่มีอยู่มาก มายหลายร้อยบริษัทในไทย ทำไมเหมือนมีไม่ถึง 50 บริษัท ที่ดูจะประสบความสำเร็จมีกำไรอย่างเปิดเผยได้ในปัจจุบัน
และมีไม่ถึง 100 บริษัท ที่มีข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์ หรือหน้าจอทีวี ของวงการขายตรง
โดยที่ไม่ต้องไปเอ่ยถึงชื่อบริษัทที่รู้จักของประชาชนในวงกว้าง ที่ไม่ได้เข้ามาคลุกคลีวงการขายตรง
ซึ่งนับตั้งแต่ผู้เขียนอยู่สนามข่าวของวงการขายตรงมาก็หลายปี หากเที่ยวไปตั้งคำถามกับคนทั่วไปว่ารู้จักบริษัทขายตรง กี่บริษัท มีบริษัทใดบ้าง คำตอบที่ได้มีไม่เกิน 10 ชื่อบริษัท ที่คนทั่วไปจะเอ่ยชื่อบริษัทขายตรงได้
และเมื่อมองในปัจจุบัน หากนับจำนวนบริษัทที่เข้ามายื่น จดทะเบียน แสดงตัวตนเมื่อครั้งที่ สคบ.เปิดให้บริษัทขายตรงแสดงตัวว่ายังอยู่ หรือปิดกิจการไปแล้ว เพื่อจัดระเบียบบริษัทขายตรงใหม่ ปัจจุบันมีบริษัทขายตรงที่ยังเดินหน้าทำธุรกิจ อยู่ 353 บริษัท
โดยที่หลายฝ่ายคาดคะเนว่า น่าจะมีมากกว่านี้อีกประมาณ 100 บริษัท จากจำนวนทั้งหมดที่ขึ้นอยู่ในหน้าเว็บไซต์ของ สคบ.ที่แสดงให้เห็นว่า นับตั้งแต่มีกฎหมายขายตรงเกิดขึ้นในไทย ปี พ.ศ.2545 มีบริษัทจดทะเบียนเป็นขายตรงเกือบ 900 บริษัท
ซึ่งหากนำตัวเลขข้างต้นจำนวนบริษัทขายตรงที่คนทั่วไป รู้จักกับจำนวนบริษัทขายตรงแท้จริงที่มีอยู่ในปัจจุบัน ถือว่าแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้
โดยเรื่องที่เกิดขึ้น หนึ่ง อาจเป็นเพราะการประชาสัมพันธ์แบรนด์ของตนเองยังดีไม่พอ สอง อาจเป็นเพราะความไม่ต้องการเข้ามายุ่ง หรือรับทราบเรื่องของธุรกิจขายตรงจากคน ทั่วไป ทำให้ประชาชนส่วนใหญ่ไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องรู้ว่า ขายตรงมีกี่บริษัท บริษัทใดบ้าง หรืออย่างไร
เรื่องนี้เป็นสิ่งที่น่าคิด และควรที่จะต้องมานั่งแก้ไขให้ดีขึ้น
เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เกิดความเหลื่อมล้ำในธุรกิจ บริษัท ไหนเป็นที่รู้จักแล้วก็กลายเป็นขวัญใจ เอ่ยถึงธุรกิจขายตรงก็ต้อง นึกถึงบริษัทนามนั้นๆ ที่ปรากฏอยู่ในหัวสมอง
ส่วนบริษัทเล็ก บริษัทใหม่ ต้นทุนประชาสัมพันธ์สร้างตลาดน้อย ก็ต้องหากินกับคนที่มีความเข้าใจธุรกิจ หรือกลุ่มลูกค้า เดิมๆ ที่อยู่ในวงการ หมุนเวียนสับเปลี่ยนย้ายค่ายเป็นว่าเล่น
เรื่องนี้ ผลดีเกิดขึ้นกับเหล่านักขาย โดยเฉพาะระดับ แม่ทีม
ผลเสีย แน่นอนบริษัทขายตรงนั้นๆ รับไปเต็มๆ เพราะเมื่อมีการเข้ามาของแม่ทีมจอมกอบโกยกลุ่มนี้ พวกเขาจะเข้ามา ไม่นาน เต็มที่ก็ 1-2 ปี ไม่เกินนี้ ได้สิ่งที่เขาต้องการก็ตัวใครตัวมัน สิ่งที่ทิ้งไว้ก็คือซากปรักหักพังของการเข้ามารุมทึ้งอย่างไร้แบบแผน
ถามว่า กลุ่มนายทุนที่จะเปิดขายตรง ทำไมไม่จดจำกับเรื่องราวเหล่านี้ แล้วแก้ไขให้เป็นการเติบโตระยะยาว
แน่นอน ความรู้ไม่ถึงแก่นของนายทุน จะถูกพวกผู้บริหาร ที่เก่งแต่ปาก พร้อมกลุ่มแม่ทีมจอมกอบโกย เข้ามารุมแย่งเค้ก โดยไม่มีความรัก และซื่อสัตย์ต่อองค์กร จนไม่มีแผนระยะยาวในการฟูมฟักบริษัท
หลายบริษัทที่เปิดไม่นานแล้วโด่งดังกลายเป็นกระแสฟีเวอร์ แต่ไม่นานครับก็ต้องเริ่มคิดหาทางปิดกิจการ
ทั้งหมดมาจากความโลภของแม่ทีม และผู้บริหารจอมปลอม รวมถึงความรู้ไม่ถึงแก่นของนายทุน
หรือทั้งหมด อาจเป็นแผนที่ต้องการเข้ามาโกย แล้วจากไป อันนี้ก็ไม่ทราบ
แต่ทั้งหมดก็ทำให้ต้องย้อนไปถึงสิ่งที่ผู้เขียนร่ายไว้ในช่วงต้น
สิ่งเหล่านี้ทำให้บริษัทขายตรงที่เป็นที่รู้จักกันจริงๆ มีไม่กี่บริษัท...