ยุคของสังคมปัจจุบันเต็มไปด้วยปัจจัยเสี่ยงด้านต่างๆ ไม่ว่าสถานการณ์ ด้านการเมือง ที่มุ่งเน้นแต่ผลประโยชน์ส่วนตนเฉพาะกลุ่มและเน้นนโยบาย ประชานิยม ผนวกกับการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องทั้งในเรื่องของเทคโนโลยี การสื่อสาร สภาพเศรษฐกิจ และข้อมูลข่าวสารต่างๆ ที่มีการถ่ายทอดถึงกัน และกันเร็วขึ้น ตลอดจนสถานการณ์ด้านเศรษฐกิจนับวันราคาสินค้าต่างๆ ก็ยิ่งสูงขึ้น ส่วนพลังงานทดแทนก็ยังไม่มีอะไรชัดเจน โลกก็ร้อนขึ้นในทุกๆ วัน ด้านเงินกู้หรือหนี้สินของประเทศชาติก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แล้วยังมีปัจจัยจิปาถะ อีกมากมาย ที่เป็นเสมือนพลังในการผลักดันให้คนแต่ละคนต้องตระหนักถึง การพัฒนาตนเองและต้องพึ่งพาตนเองมากยิ่งขึ้น
สถานการณ์ปัจจุบันทำให้คนเราต้องลุกขึ้นมาสู้ ด้วยจิตใจที่เข้มแข็ง โดย ไม่ยอมจำนนต่อโชคชะตาที่คนอื่นกำหนดไว้ แต่คนเราต้องมีพลังที่จะลิขิตวิถีชีวิตในการก้าวเดินต่อไปด้วยสองมือเรา คนเรามีชีวิตอยู่เพื่อก้าวเดินต่อไป เมื่อเจอปัญหาก็ต้องแก้ปัญหา หาทางออกให้เจอ "ท่ามกลางอุปสรรคย่อมมี โอกาสแฝงอยู่เสมอ" และอุปสรรคคือพลังอันมีค่ามหาศาลที่จะทำให้ชีวิตก้าวเดินต่อไปอย่างมีคุณค่า คนเราต้องรู้จักปรับตัวเปลี่ยนแปลงให้สามารถดำเนิน ชีวิตอยู่รอดต่อไปให้ได้ตราบที่ยังมีลมหายใจอยู่
"มนุษย์" เป็นทั้งผู้สร้างและผู้ทำลาย มนุษย์มีทั้งคนดีและคนเลว อะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้ด้วยน้ำมือของมนุษย์ทั้งในแง่ของการสร้างสรรค์นวัตกรรมใหม่ ๆ การสรรค์สร้างสิ่งดีๆ และในอีกแง่มุมหนึ่งหลายสิ่งหลายอย่างก็ถูกทำลายด้วย น้ำมือมนุษย์ ทำลายได้แม้กระทั่งประเทศชาติแผ่นดินเกิดของตนเอง ชีวิตมนุษย์เลือกเกิดไม่ได้แต่เลือกที่จะกระทำในสิ่งที่ดีๆ ไม่เบียดเบียนคนอื่นได้ การดำเนินชีวิตของมนุษย์ในแต่ละวันเพื่อแสวงหาในสิ่งที่ตนเองต้องการ ซึ่ง ความต้องการของคนเรามีความยืดหยุ่นสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา และไม่มีที่สิ้นสุด หรือต้องการอย่างไม่รู้จักพอ
ทุกคนต้องการความเจริญก้าวหน้าในชีวิต ต้องการความรัก ต้องการความสุข ต้องการประสบความสำเร็จในชีวิต แต่คนเราจะบรรลุถึงความต้องการ ที่ตนเองปรารถนาไม่ได้ด้วยตัวคนเดียว มนุษย์เป็นสัตว์สังคมที่ต้องอยู่รวมกัน เป็นกลุ่มเป็นสังคมและมนุษย์ทุกคนก็ต้องอาศัยพึ่งพาทรัพยากรธรรมชาติที่มีอยู่อย่างจำกัดบนโลกไปนี้ร่วมกัน ต้องแบ่งปันกัน ต้องดูแลรักษาร่วมกัน
คนเราต้องใช้ชีวิตร่วมกันคนอื่น ทำงานร่วมกัน พึ่งพาอาศัยกัน ด้วยการสร้างความร่วมมือซึ่งกันและกัน ทั้งก่อให้เกิดความรู้สึกและความเข้าใจอันดีระหว่างกัน มีการสื่อสารกัน รู้จักการประนีประนอมยอมรับในสิ่งที่ ผิดพลาดบกพร่อง ถนอมน้ำใจให้ความรักสนิทสนม และสามารถสร้างความ สัมพันธ์ที่ดีต่อกันได้
มนุษย์แต่ละคนต่างมีความรู้สึกนึกคิด มีความต้องการและมีจิตใจที่แตกต่างกัน และจำเป็นที่จะต้องอยู่ร่วมกันภายใต้ทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัด ทำให้เกิดการแข่งขันแย่งชิงกัน ซึ่งบางครั้งก็เป็นการจุดชนวนสำคัญที่ก่อให้เกิด ความขัดแย้งกัน ส่งผลให้คนเราเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวมากขึ้น ทำให้ชีวิตของคนในสังคมเปลี่ยนไป มิตรภาพเริ่มจางหาย ผลประโยชน์จะแทรกซึมเข้ามาแทนที่ ความสัมพันธ์ระหว่างคนในสังคมก็จะเน้นผลประโยชน์ส่วนตัว ความเห็นแก่ตัว และความจริงใจที่มีให้กันก็จะลดน้อยลงไป สังคมก็จะหา ความสงบสุขได้ยากขึ้น
เมื่อสถานการณ์เปลี่ยนส่งผลให้พฤติกรรมและความรู้สึกนึกคิดของมนุษย์ เปลี่ยนไป ทำให้มนุษย์หลงระเริงกับวัตถุและค่านิยมที่ไม่ได้เกิดมาจากพื้นฐาน ที่แท้จริงของตนเอง ทำให้คนเราลืมความต้องการที่แท้จริง ลืมว่าชีวิตคนเรา ไม่จีรังยั่งยืน ปล่อยให้ความโลภ กิเลส ตัณหา ราคะ มาครอบงำจิตใจ จนทำให้ชีวิตไม่มีความสุข หากคนเรามีทรัพย์สมบัติเงินทองมากมาย แต่ชีวิตปราศจากความสงบสุข ชีวิตหาความสุขไม่ได้ แล้วเราจะมีเงินทองมากมายไปทำไม เมื่อเราตายไป เราก็ไม่สามารถเอาอะไรไปได้เลย แม้แต่ลมหายใจและร่างกายเราก็ยังเอาไปไม่ได้ หากแต่เราใช้เวลาที่เหลืออยู่ในวันนี้ทำชีวิตให้มีความสุข ด้วยการแบ่งปัน เอาใจใส่ ห่วงใยกันและกันด้วยความจริงใจ ลดความเห็นแก่ผลประโยชน์ส่วนตัว ไม่เบียดเบียนผู้อื่น ชีวิตของคนเราคง จะมีความสุขมากขึ้น สังคมก็จะสงบสุขยิ่งขึ้น และโลกก็จะไม่โดนย่ำยีไปมากกว่านี้