มนุษย์เป็นสัตว์สังคมที่ต้องอาศัยอยู่ร่วมกันกับบุคคลอื่น ต้องพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน ต้องใช้ทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัดบนโลกใบนี้ร่วมกัน และ เพื่อความอยู่รอดทำให้แต่ละคนต้องแสดงบทบาทที่แตกต่างกันตามสถานการณ์ ต่างๆ และความพึงพอใจของแต่ละคน โดยมนุษย์มีเอกลักษณ์เฉพาะบุคคล ที่แสดงออกถึงพฤติกรรมและบุคลิกภาพทำให้แต่ละคนมีทั้งสิ่งที่เหมือนกันหรือคล้ายคลึงกัน และแตกต่างกัน ซึ่งส่งผลต่อรูปแบบการดำเนินชีวิตและสะท้อนถึงตัวตนของแต่ละคน
มนุษย์ดำเนินชีวิตในแต่ละวันก็เพื่อแสวงหา และช่วงชิงทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัดมาเป็นของตนเอง ทำให้แต่ละคนพยายามค้นหาผลประโยชน์ ที่จะทำให้ชีวิตของตนเองมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น และเมื่อคนเรายังมีความรู้สึก มีความรัก มีความโลภ มีความหลงในวัตถุ ค่านิยม เกียรติยศ ศักดิ์ศรี ถ้าไม่รู้จักควบคุมสติ ควบคุมความอยากทั้งหลายทั้งปวง โดยไม่คำนึงถึงตัวตน ที่แท้จริงบนพื้นฐานของความอยาก ความโลภที่ถูกตัณหา ราคะเข้ามาครอบงำ ก็จะทำให้คนเหล่านั้นมองแต่ผลประโยชน์ของตนเองเป็นที่ตั้ง และมีความเห็นแก่ตัว เน้นการกระทำที่เอื้อต่อผลประโยชน์ของตนเอง จนนำไปสู่ความ สัมพันธ์ที่จริงใจบ้าง ไม่จริงใจบ้างปะปนกันไป นั่นคือที่มาซึ่งทำให้คนเราต้อง "เสแสร้ง"
การใช้ชีวิตของมนุษย์ในสังคมปัจจุบัน เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมกลเกมที่มี ความหลากหลายและสลับซับซ้อน อันเนื่องมาจากการเปลี่ยนแปลงของปัจจัย แวดล้อมอย่างต่อเนื่องและรวดเร็วมากขึ้นกว่าในอดีต ทำให้เราต้องดิ้นรนและ ใช้ความพยายามมากขึ้นเพื่อตอบสนองต่อปัจจัยจากสภาพแวดล้อมที่เกิดขึ้น ให้ได้อย่างเหมาะสมและทันท่วงทีส่งผลให้การดำเนินชีวิตของคนเราต้องเผชิญกับสภาวะการแข่งขันภายใต้สถานการณ์ต่างๆ เพิ่มขึ้น ทำให้การอยู่ร่วมกันของมนุษย์มีการเสแสร้งมากยิ่งขึ้นเช่นกัน
การเสแสร้งของมนุษย์โดยส่วนใหญ่มีพื้นฐานมาจากครอบครัว ความจำเป็น ความปรารถนา ความโลภ ความฝัน ความหวัง และจิตใต้สำนึก ซึ่งถ่ายทอดออกสู่สังคมภายนอกได้รับรู้ โดยการดำเนินชีวิตของคนเราต้องมีการ ปรับตัว ต้องค้นหาโอกาสท่ามกลางวิกฤติ ทุกปัญหาย่อมมีทางออกเสมอ ถ้า หากยอมรับและทำความเข้าใจกับปัญหา รู้จักใช้ความคิดอย่างมีสติ ไตร่ตรอง ด้วยเหตุผล เผชิญหน้ากับปัญหาด้วยความอดทนและมีความเพียรพยายาม การใช้ชีวิตบนโลกแห่งความเป็นจริงคนเราต้องเผชิญกับอุปสรรคต่างๆ มากมาย ล้มบ้างลุกบ้าง ต้องรู้จักการแก้ปัญหา ยืนหยัดอยู่ได้ตามกำลังกายและพลังใจตามศักยภาพของแต่ละคน เพื่อดำเนินชีวิตไปสู่เป้าหมายแห่งความ สำเร็จทำให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น
เมื่อคนเรามีชีวิตที่ต้องดิ้นรน ต้องต่อสู้เพื่อความสำเร็จตามเป้าหมายที่ได้กำหนดไว้ ทำให้การเสแสร้งของมนุษย์อาจเกิดจากความจำเป็นเพื่อความ อยู่รอดที่เกินความพอดี หรือการเสแสร้งอาจเกิดจากการช่วงชิงผลประโยชน์ ซึ่งเป็นความอยากได้ที่ไม่รู้จักพอ ทำให้มนุษย์ต้องทำทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์ ของตนเองเป็นหลัก และขาดจิตสำนึกที่ดีไร้ซึ่งคุณธรรม ทำให้ต้องแสดงบทบาทที่ไม่จริงใจ ทำให้คนอื่นรับรู้ในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง หรือแกล้งทำให้คนอื่นเข้าใจผิด
การดำเนินชีวิตของคนเราย่อมต้องมีการเปลี่ยนแปลง เพื่อการพัฒนา ปรับปรุงไปสู่สิ่งที่ดีขึ้น คนเราต้องการแสวงหาสิ่งที่ดีที่สุดหรือดีกว่าเดิมให้กับ ตนเองเท่าที่แต่ละคนสามารถกระทำได้ หากมีทางเลือกย่อมต้องการสิ่งที่ดีกว่า ต้องการให้ชีวิตความเป็นอยู่ของตนเองและครอบครัวมีความอยู่ดีกินดีเพิ่มขึ้น เมื่อเวลายังคงเดินหน้าต่อไป ชีวิตของคนเราก็ต้องเดินหน้าต่อไป ต้องยอมรับ กับการเปลี่ยนแปลงที่จะต้องเกิดขึ้น ไม่มีใครรู้ว่าพรุ่งนี้จะต้องเผชิญกับอะไร บ้าง แต่รู้ว่าเมื่อเวลาเปลี่ยนชีวิตคนเราก็จะต้องเปลี่ยนแปลงตามอย่างเหมาะสม และสิ่งสำคัญไม่ว่าอะไรจะเปลี่ยนแปลงไปเราต้องพึงระลึกเสมอว่า "หากเราไม่เสแสร้ง เราก็ไม่ต้องจดจำ"