หมายเหตุแห่งสยาม : by ฤทัย พัชระ

ใครจะไปนึกว่า ภาพที่แม้ไม่ใช่มนุษย์เหล่านี้ แต่ก็ทรมานหัวใจคนให้ละลายได้เหมือนกัน

เมื่อเดือนสิงหาคมที่ผ่านมานี่เอง สุนัขไทยตัวหนึ่ง ถูกทิ้งไว้ข้างถนน นอกตัวเมืองภูเก็ต เดินวนเวียนอยู่ข้างถนนสายเปลี่ยว ท่ามกลางแดดที่ร้อนเปรี้ยงและบางครั้งฝนก็โปรยปรายลงมา

ทั้งตัวและหัวหูเปียกมะลอกมะแลก จนต้องวิ่งไปหลบอยู่ในพงหญ้า พอฝนหยุดก็วิ่งกลับมายืนอยู่ข้างถนนอีก ตาทั้งคู่จ้องมองรถราที่ผ่านไปบนถนน

มันไม่ยอมกินอาหาร หรือน้ำที่ชาวบ้านหรือคนหรือนักท่องเที่ยวไทยและต่างชาติที่ผ่านไปมาแถวนั้นนำมาให้ด้วยความสงสารหรืออาจจะและเล็มกินบ้างเพียงเล็กน้อยเพื่อประทังชีวิต เพื่อหล่อเลี้ยงการรอคอยของมันต่อไป

หลายวันผ่านไป นัยน์ตาทั้งคู่ของเจ้าสุนัขไม่เคยว่างเปล่า มันคงยังมีความหวังต่อไปว่าจะได้พบใครคนหนึ่งที่มันเฝ้ารออยู่วันแล้ววันเล่า

มันถึงไม่ยอมเดินเลยไปจากจุดนั้น

ไม่มีอะไรที่จะพรากโลกของมันไปได้หรอก นอกจากความตายเพียงเท่านั้น แม้ว่าคนคนนั้นจะไม่กลับมาอีกตลอดชีวิตของมันเลยก็ตาม

เหมือนกับสุนัขญี่ปุ่นตัวหนึ่งชื่อ ฮาชิโกะ เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อ 90 ปีมาแล้ว ฮิเดะซาบูโระ อูเอะโนะ ศาสตราจารย์วิชาเกษตร มหาวิทยาลัยโตเกียว จะต้องขึ้นรถไฟที่สถานีชิบูย่าไปสอนหนังสือทุกวันจันทร์-ศุกร์ โดยมีเจ้าฮาชิโกะเดินไปส่งที่สถานีรถไฟ และรออูเอะโนะกลับมาในตอนเย็นเพื่อจะกลับไปบ้านด้วยกัน เป็นกิจวัตรที่คนแถวนั้นได้รู้เห็นมาหลายปีติดต่อกัน

แล้ววันหนึ่ง ศาสตราจารย์อูเอะโนะเกิดช็อก สิ้นใจตายด้วยโรคเลือดออกในสมองที่มหาวิทยาลัย เขาจึงไม่ได้กลับมา แต่ฮาชิโกะก็ยังคอยเขาอยู่ที่หน้าสถานีรถไฟชิบูย่า

ฮาชิโกะคอยแล้วคอยเล่าอย่างมีความหวังว่า นายของมันจะกลับมาสักวันหนึ่ง มันไม่ยอมจากไปไหน นอกจากเดินวนเวียนอยู่หน้าสถานีรถไฟ มันกลัวว่า อูเอะโนะลงจากรถไฟมาจะไม่เห็นมัน

ไม่มีใครรู้ว่า ฮาชิโกะคิดอะไรอยู่ แต่มันแทบจะไม่กินอาหารหรือดื่มน้ำที่คนแถวนั้นนำมาให้ จนกว่าการรอคอยของมันจะประสบความสำเร็จ ซึ่งไม่มีทางจะเกิดขึ้นได้เลย ผู้คนทั้งเมืองเริ่มรู้จักฮาชิโกะและปวดร้าวกับมันไปด้วย

9 ปีผ่านไป ฮาชิโกะไม่เคยไปไหน มันยังคงมีความหวังอยู่เสมอ ความหวังว่า วันหนึ่ง นายของมันจะลงจากรถไฟมา และเราก็จะเดินกลับไปบ้านด้วยกันอย่างมีความสุข

แต่ความหวังของฮาชิโกะก็ไม่เคยเกิดขึ้น สุดท้าย ความตายเท่านั้นก็มาพรากมันไปจากความหวังได้สำเร็จ ความตาย เพียงอย่างเดียวเท่านั้น!

ปัจจุบัน รัฐบาลญี่ปุ่นได้ปั้นรูปฮาชิโกะไว้ในสวนสาธารณะเล็กๆ หน้าสถานีรถไฟชิบูย่า เพื่อเป็นสัญลักษณ์ของความซื่อสัตย์ ภักดี ซากของฮาชิโกะยังถูกเก็บไว้ศึกษาอยู่ในพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์แห่งชาติจนปัจจุบัน

อีกภาพหนึ่งในประเทศไทย เป็นภาพของสุนัขแม่ลูกสองตัวที่ถูกผูกคอแขวนไว้คู่กันจนตาย โดยโยงกับหลังคาโรงรถ ภายในปั๊มน้ำมันแถวเมืองชลเมื่อกลางเดือนที่แล้ว ซึ่งแม้จะจับตัวคนทารุณกรรมสัตว์ได้ แต่การลงโทษตามกฎหมายก็แค่ปรับเพียง 1,000 บาท (เท่านั้น)

นี่เป็นเหตุผลส่วนหนึ่งว่า เหตุใด สมาคมป้องกันการทารุณสัตว์แห่งประเทศไทย (TSPCA) ถึงได้พยายามเคลื่อนไหวมาเป็นปีๆ เพื่อให้สภาฯ ผ่านพ.ร.บ.การทารุณสัตว์ เพื่อปกป้องสัตว์เลี้ยงและสัตว์เศรษฐกิจที่ถูกทารุณอีกมากมายในประเทศไทยเพื่อให้มีบทลงโทษที่แรงขึ้น

คนไทยบางคนชอบอ้างการเป็นเมืองพุทธอยู่เรื่อยครับ แต่เป็นเรื่องเสแสร้งสร้างภาพกันทั้งนั้น นี่จึงเป็นเหตุผลว่า เหตุใดจึงต้องใช้กฎหมายโดยช่วยกันผ่านพ.ร.บ.นี้เพื่อป้องกันคนที่ชอบทารุณสัตว์ให้ได้ในเร็ววัน!