พระสมเด็จวัดระฆัง ที่นำภาพมาให้ชมกันในวันนี้ เป็นพระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ ด้านหลังเป็นแบบที่ในวงการเรียกกันว่า หลังกาบหมาก พระองค์นี้ได้ลงรัก จุ่มรัก หรือย้อมรักแล้วแต่จะเรียกกัน แต่ผู้เขียนชอบคำว่า ย้อมรักมากกว่า เพราะยางของรักทำให้วัสดุที่ถูกเคลือบมี ความคงทนเหมือนการย้อมแห ย้อมยอ หรือย้อมเสื้อ แต่ผู้คนส่วนใหญ่ใช้คำว่าลงรัก ก็ขอใช้คำนี้ตามเขาไป รักที่ลง ไว้มีสีแดงยังติดอยู่เกือบทั้งองค์ แสดงว่าพระที่อยู่ในกรุมากว่าร้อยปีจะต้องอยู่ในที่ซึ่งมีอุณหภูมิสม่ำเสมอและไม่ร้อนจัด พระจึงยังคงสภาพเช่นนี้ได้ และเมื่อขึ้นมาจากกรุแล้วผู้ครอบครองก็เก็บรักษาอย่างดี ไม่ได้ใช้ ไม่ได้เอา มาล้างรักออกให้เห็นเนื้อใน หรือทำให้พระแลดูเก่าตามที่บางคนชอบทำกัน พระที่มีลักษณะเดิมๆ แบบนี้แหละ ต่อ ไปจะเป็นพระที่มีคุณค่ายิ่ง เพราะเราจะทราบถึงที่มา ที่อยู่ ของพระว่าเป็นมาอย่างไร การนำพระมาล้างรักออกไม่ควร กระทำเลย นอกจากจำเป็นจริงๆ พระสมเด็จวัดระฆังมี อายุการสร้างมากว่าร้อยปีแล้ว มีความเป็นวัตถุโบราณ ซึ่ง ในทางโบราณคดีแล้ว จะไม่มีการทำลายหลักฐานที่เป็นสิ่ง ดั้งเดิมออกอย่างเด็ดขาด ทรายเพียงนิดเดียวที่ติดอยู่ก็สามารถทราบถึงอายุ ที่มาที่ไปของวัตถุโบราณชิ้นนั้นได้ ที่กล่าวมานี้ป็นเรื่องของการอนุรักษ์พระสมเด็จวัดระฆังว่า ควรจะกระทำกันเป็นอย่างยิ่ง
จากภาพของพระองค์นี้จะเห็นว่ามีผิวเป็นสีแดงออก มันๆ ทั้งนี้เพราะได้ผสมน้ำมันตังอิ้วมากเป็นพิเศษ อยู่ในกรุไม่ถูกความร้อนมาก น้ำมันตังอิ้วยังคงเหลืออยู่ในเนื้อพระ เมื่อขึ้นจากกรุได้รับความร้อน น้ำมันตังอิ้วก็จะขึ้นมา ทำให้ผิวพระมองดูเป็นมัน พระที่มีลักษณะแบบพระองค์นี้ ไม่เคยปรากฏในวงการมาก่อน ผู้เขียนได้รับมาจากผู้ใหญ่ ท่านหนึ่งซึ่งเก็บพระสมเด็จวัดระฆังสวยๆ แท้ๆ ไว้หลายองค์ ท่านได้มอบให้ผู้เขียนมาศึกษาให้รู้ความจริงของพระสมเด็จวัดระฆังเพื่อเป็นวิทยาทาน และสนองคุณเจ้าพระคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี)
พระองค์นี้ ตามสภาพที่เห็นแล้ว พิจารณาได้ว่าเป็นพระที่เคยบรรจุกรุไว้ สันนิษฐานได้ว่าเป็นพระที่อยู่ในกลุ่ม เดียวกับพระที่เคยลงในปฏิทินสามทหาร พ.ศ. 2515 พระได้ถูกสร้างมาถึงวันนี้ไม่ต่ำกว่า 141 ปีแล้ว ถูกบรรจุในกรุอยู่ประมาณ 100 ปี เมื่อขี้นมาแล้ว ผู้ครอบครองก็ได้เก็บ รักษาอย่างดี พระจึงมีลักษณะสวยสมบูรณ์เต็มร้อยทั้งด้าน หน้าและด้านหลัง พระที่สวย สมบูรณ์ และอนุรักษ์ไว้อย่าง ดีเช่นนี้ มูลค่าในการเช่าหากันจะสูงกว่าพระที่มีการล้างผิว ถอดรักตามที่บางท่านชอบทำกันโดยอ้างว่าต้องการเห็นเนื้อ ใน ยิ่งมีคราบกรุติดอยู่ด้วยแล้วก็ยิ่งดี เพราะจะได้รู้ว่าพระองค์นั้นมาจากแหล่งไหน ประวัติความเป็นมาก็พอจะสันนิษฐานกันออก พิจารณาพระสมเด็จวัดระฆังที่อยู่ในวงการในปัจจุบัน หลายองค์ไม่มีที่มาที่ไป บางองค์ก็เป็นแบบที่เรียกว่า พิมพ์เดียวองค์เดียว ไม่เคยเห็นองค์ที่สองอีกสำหรับแม่พิมพ์นี้ แล้วจะเป็นพระพิมพ์มาตรฐานหรือพิมพ์นิยมกันได้อย่างไร