ความเวิ้งว้างของท้องน้ำและท้องฟ้า เปิดพื้นที่ให้ปลดปล่อยหัวใจได้โบยบินอย่างเป็นอิสระ เช่นเดียวกับที่นี่ “ทะเลน้อย” ซึ่งรู้จักกันดีในนามของพื้นที่ชุ่มน้ำสำคัญระดับโลก หรือ Ramsa site ที่เต็มไปด้วยความสมบูรณ์ แวดล้อมด้วยระบบนิเวศที่หลากหลาย

ในความอุดมสมบูรณ์ของพันธุ์พืชและพันธุ์สัตว์ ทะเลน้อยก็เต็มไปด้วยความคึกคักของพยัญชนะไทย มี ป.ปลาตัวจิ๋วอย่าง “ลูกเบร่” ซึ่งต้องใช้ ยอ (ขนาด) ยักษ์ ภูมิปัญญาชาวบ้านดักจับมันขึ้นมา และยามเช้าของที่นี่ก็เหมาะกับการล่อง ร.เรือ ไปชมบรรยากาศ แถมด้วย พ. (สะ) พาน ที่สามารถชมวิวทิวทุ่งกว้างได้ตลอดวัน และที่พลาดไม่ได้ก็คือวิถีของ ค.ควาย (น้ำ) อันเป็นเอกลักษณ์ทะเลน้อยเป็นพื้นที่ชุ่มน้ำ (จืด) ทางตอนเหนือของลุ่มทะเลสาบสงขลา ถูกประกาศให้เป็นเขตห้ามล่าสัตว์ป่าทะเลน้อย เมื่อปี 2518 ทุกวันนี้เป็นอีกจุดพักผ่อนหย่อนใจและเที่ยวชมศึกษาธรรมชาติที่ได้รับความนิยม

เรามีโอกาสเดินทางมายังพัทลุงหลายครา ไม่เพียงฤดูกาลที่สร้างความแตกต่างให้กับภาพที่เห็น เพราะสภาพของภาคใต้ ซึ่งมีฝนตกเกือบทั้งปี ทำให้เช้าวันนี้อาจจะไม่เหมือนเมื่อวาน   

เราเข้าพักที่รีสอร์ท “ศรีปากประ” ตามนัดหมายในเวลาตีห้าครึ่ง ออกเรือจากคลองปากประผ่านแนวยอยักษ์ที่กำลังรอแสงแรกของวันกระทบส่อง ล่องออกไปชมสะพานเฉลิมพระเกียรติ 80 พรรษา 5 ธันวาคม 2550 ก่อนจะเข้าสู่ทุ่งบัวกว้างใหญ่ ใช้เวลาทั้งหมดราว 2 ชั่วโมงก่อนจะกลับเข้าสู่ที่พัก

ไม่อาจกล่าวได้ว่า ฟ้าวันไหนจะสวยกว่ากัน เพราะวันนี้คือฟ้าที่ยังสวยเสมอ แม้วันนี้เราจะเจอฝนกระหน่ำตั้งแต่เช้า จนต้องพักหลบรอกันใต้สะพาน แต่ไม่นานสายลมก็พัดพาให้ความเป็นไปของวิถีชีวิตเดินหน้าต่อไป ยอยักษ์ที่เรียงรายยังทำหน้าที่อย่างชาญฉลาด ที่เห็นว่าใหญ่ขนาดนี้ คงไม่ได้เอาไว้จับปลาวาฬหรอกนะ เพราะยิ่งใหญ่เพื่อเปิดกว้างให้ปลาตัวน้อยๆ ได้มาติดกับ เป็นภูมิปัญญาในการทำมาหากินที่เห็นได้โดยทั่วไปบริเวณคลองปากประ ที่น่าทึ่งคือ ไม่ต้องใช้คนจำนวนมากมาช่วยกันยก แต่มีการออกแบบไม่คานมาช่วยทุ่นแรงทำให้ใครๆ ก็ยกยอขนาดยักษ์นี้ได้

ยามเช้าของทะเลน้อยแสนสดชื่น แต่เมื่อมีโอกาสได้มาเดินเล่นบนสะพานในยามเย็นก็งดงามจนแยกไม่ออกว่า ยามไหนได้ใจไปมากกว่ากัน คำตอบที่ได้ก็ย้อนไปในความเดิมว่า ยามไหนๆ ก็งดงามในรูปแบบของตัวเอง และ “ยามนี้” สวยงามเสมอ