ช่วงเช้าตรู่วันอาทิตย์หลายคนอาจถือเป็นเวลาแห่งการพักผ่อนบนที่นอนนุ่มสบาย  แต่ที่สำนักงานททท.ถนนเพชรบุรีตัดใหม่คนกลุ่มหนึ่งในนาม “ชมรมอดีตพนักงานการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย “ได้นัดหมายรวมตัวเพื่อกิจกรรมคาราวานท่องเที่ยวตามรอยพระบาทไปยังหัวหินและวังไกลกังวลอันเป็นที่ประทับของในหลวง  และผมในฐานะสื่อมวลชนก็ได้รับเกียรติเข้าร่วมการเดินทางในครั้งนี้ด้วย....

     ขบวนคาราวานเริ่มออกเดินทางราวแปดโมงเช้าหลังประธานกล่าวเปิดอย่างเรียบง่ายเป็นกันเอง เส้นทางที่ใช้นั้นผ่านจ.สมุทรสงครามเลี้ยวซ้ายแยกไปทางคลองโคนแหล่งทำกะปิอันเลื่องชื่อตรงต่อไปยังจ.เพชรบุรี ในเขตบางตะบูน บ้านแหลมจนถึงปลายทางที่ชะอำ เส้นทางนี้นับเป็นเส้นทางท่องเที่ยวสายใหม่ที่นักท่องเที่ยวนิยมขับรถชมวิวเพราะมีจุดให้จอดรถลงไปถ่ายภาพแทบตลอดเส้นทางก็ว่าได้ เราแวะจุดแรกที่สวนสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนีที่ตั้งอยู่บนถนนเส้นเลี่ยงเมืองชะอำ ปราณบุรีที่แห่งนี้ร่มรื่นไปด้วยพรรณไม้ที่ถูกคัดสรรและวิจัยแล้วว่ามีประโยชน์ในทางการแพทย์และโภชนาการ วิทยากรท่านนึงที่ผ่านอบรมด้านแพทย์แผนไทยจนเชี่ยวชาญในการตรวจและแก้ปัญหาสุขภาพด้วยวิธีที่สามารถทำได้เองไม่ต้องพึ่งยาหรือโรงพยาบาลมากเกินไป ท่านได้เล่าถึงความเป็นมาและแนวคิดต่างๆที่ได้เรียนรู้มาจากพระองค์ท่านในห้องประชุมเปิดโล่งท่ามกลางธรรมชาติมีลมเย็นโชยมาชื่นใจ  ก่อนจะนำคณะทั้งหมดเดินเท้าไปยังลานที่จัดเตรียมมื้อกลางวันสุดพิเศษที่มีข้าวห่อใบบัวภายในบรรจุน้ำพริกมะขามปลาทูทอดไข่ต้มและผักสดนั่งกินกันใต้ต้นไม้อย่างมีความสุขเหลือเกิน  จนถึงช่วงบ่ายจึงออกเดินทางต่อไปยังโครงการชั่งหัวมันตามพระราชดำริที่อ.ท่ายางจ.เพชรบุรีประวัติที่มาของโครงการนี้เริ่มตอนที่ตอนพระองค์ท่านประทับอยู่ ณวังไกลกังวลแล้วมีชาวบ้านนำมันเทศมาถวายช่วงนั้นพระองค์ต้องเสด็จกลับกรุงเทพเลยรับสั่งให้เจ้าหน้าที่นำหัวมันเทศนั้นไปวางไว้บนตาชั่งในห้องทรงงานจากนั้นก็เสด็จกลับกรุงเทพเวลาล่วงเป็น เดือนเมื่อเสด็จกลับมาหัวหินทรงพบว่ามันเทศนั้นได้แตกใบ เลยตรัสว่า "มันอยู่ที่ไหนก็ขึ้น"ดังนั้นจึงมีพระราชดำริให้จัดหาที่ดินเพื่อทำโครงการด้านการเกษตร ปี พ.ศ. 2551 ผู้คนมากมายจากทุกสารทิศเดินทางมารำลึกถึงสิ่งที่พระองค์ทรงริเริ่มไว้ในพื้นที่แห่งนี้ และรายการสุดท้ายของวันแรกก็จบลงที่ตลาดซิค้าด้าหรือตลาดจั๊กจั่นตามที่ชาวบ้านเรียกขานผมมีโอกาสบรรเลงเพลงความฝันอันสูงสุดโดยมีคณะอดีตพนักงานทท.ร่วมร้องจนจบ  ครับน้ำตามันไหลออกมาเองและรู้สึกเป็นมงคลเหลือเกินกับชีวิตนี้.....